آنزیم های پانکراس چیست؟
لوزالمعده از سلول های مختلفی مانند سلول های جزیره ای تشکیل شده است: آنها هورمون های مختلفی مانند انسولین، گلوکاگون و سوماتوستاتین را تولید می کنند و در صورت نیاز آنها را در خون آزاد می کنند. پزشکان از آن به عنوان عملکرد غدد درون ریز پانکراس یاد می کنند.
با این حال، سلول های جزایر تنها حدود یک تا دو درصد از وزن کل پانکراس را تشکیل می دهند. سلول های باقی مانده روزانه یک تا دو لیتر شیره گوارشی تولید می کنند. این آب میوه حاوی آنزیم های مختلفی است. آنها در روده آزاد می شوند و به هضم غذای بلعیده شده کمک می کنند. پزشکان به این عملکرد برون‌ریز پانکراس می‌گویند. آب میوه حاوی آنزیم های پانکراس زیر است، از جمله:
- آنزیم هایی که کربوهیدرات ها را تجزیه می کنند (آلفا آمیلاز، گلوکوزیدازها)
- آنزیم های تجزیه کننده چربی (لیپاز، فسفولیپاز A و B، کلسترول استراز)
- آنزیم هایی که اسیدهای نوکلئیک را تجزیه می کنند (دئوکسی ریبو و ریبونوکلئازها)
- آنزیم هایی که پروتئین ها را تجزیه می کنند (تریپسین، کیموتریپسین، الاستاز، کلاژناز، کالیکرئین، کربوکسی پپتیداز)
چه زمانی سطح آنزیم افزایش می یابد؟
آنزیم های لوزالمعده را می توان در خون یا در مدفوع و برخی از آنها در ادرار تشخیص داد.
اگر آنزیم ها در خون، مدفوع و/یا ادرار افزایش یابد، ممکن است نشان دهنده آسیب به سلول های پانکراس باشد. این می تواند، به عنوان مثال، در التهاب حاد یا مزمن پانکراس (پانکراتیت) باشد. پانکراتیت می تواند در اثر بیماری های مجاری صفراوی، مصرف بیش از حد الکل و در موارد کمتر عفونت ها، عمل ها یا داروها ایجاد شود. مهم ترین آنزیم های پانکراس که پزشک در صورت مشکوک بودن به پانکراتیت تعیین می کند آمیلاز و لیپاز هستند.
چه زمانی سطح آنزیم خیلی پایین است؟
در مورد پانکراتیت مزمن یا سرطان پانکراس، غده ممکن است دیگر آنزیم های گوارشی کافی تولید نکند (نارسایی برون ریز پانکراس). در صورت مشکوک بودن، مقدار الاستاز در مدفوع معمولا اندازه گیری می شود و آزمایش خاصی انجام می شود (آزمایش سکرتین- پانکرئوزیمین).
