فیبروز ریوی: معاینه

معاینه بالینی جامع اساس انتخاب مراحل تشخیصی بیشتر است:

  • معاینه عمومی عمومی - شامل فشار خون ، نبض ، وزن بدن ، قد ؛ به علاوه:
    • بازرسی (مشاهده).
      • پوست، غشاهای مخاطی و اسکلرا (قسمت سفید چشم) [مرکزی سیانوز (تغییر رنگ مایل به آبی از پوست و غشاهای مخاطی مرکزی ، به عنوان مثال ، زبان) ، انگشتان طبل ، تماشای ناخن های شیشه ای]
    • سمع قلبی (گوش دادن) قلب [در صدای قلب قلب دوم با صدای بلند در بالای دریچه ریوی]
    • معاینه ریه ها
      • سمعک (گوش دادن) ریه ها [تاکیپنه (میزان تنفس بیش از حد) ؛ ایدیوپاتیک فیبروز ریوی (IPF): اسکلروسیفونیا (جغجغه خش خش) بیش از پایه ریه بخشها: جغجغه شکننده بازرسی پایه (پایه و بعداً پایه) در پایان الهام قویترین (استنشاق) در صورت لزوم چیزی در مرحله بازدم (مرحله بازدم) شنیده نمی شود. بعدا "مالیدن چوب پنبه" ؛ مرزهای ریه بلند شده]
      • ضربات (ضربه زدن) ریه ها [به عنوان مثال ، در آمفیزم ؛ صدای جعبه در پنوموتوراکس].
      • fremitus صوتی (بررسی هدایت فرکانس های پایین ؛ از بیمار خواسته می شود که کلمه "99" را چندین بار با صدای کم تلفظ کند در حالی که پزشک دست های خود را روی بیمار قرار می دهد قفسه سینه یا برگشت) [افزایش رسانایی صدا به دلیل نفوذ / تراکم ریوی ریه بافت (eeg ، ذات الریه) نتیجه این است که عدد "99" از طرف سالم بهتر از طرف سالم درک می شود. با کاهش هدایت صدا (ضعیف شده: به عنوان مثال ، آتلکتازی, پوست پلور؛ به شدت ضعیف یا غایب: با افیوژن پلور, پنوموتوراکس، آمفیزم). نتیجه این است که عدد "99" از ناحیه ریه بیمار به سختی قابل شنیدن است ، زیرا صداهای با فرکانس پایین به شدت ضعیف می شوند
    • لمس (لمس) شکم (شکم).
  • غربالگری سرطان

براکت های مربعی [] یافته های فیزیکی پاتولوژیک (پاتولوژیک) احتمالی را نشان می دهد.