توس: موارد مصرف دارویی

مشترک توس در بسیاری از کشورها به عنوان یک درخت زینتی کاشته می شود. هر دو گونه از توس بومی اروپای شمالی و مرکزی و شمال آسیا هستند. دارو، توس برگ، می آید از چین، لهستان، روسیه و سایر کشورهای اروپای شرقی.

برای این دارو از برگ یکی از دو گونه توس استفاده می شود. اینها معمولاً در بهار جمع آوری می شوند. قسمت‌های دیگری که می‌توان از آن استفاده کرد عبارتند از: پوست (Betulae cortex)، جوانه‌های برگ (Betulae gemmae) و روغن قیر پوست درخت غان (Betulae pix).

توس: خصوصیات معمولی

توس آویزان درختی است خزان کننده راسته تا ارتفاع 30 متر با پوست سفید و کاغذی که بر خلاف توس پرزدار با گذشت زمان تیره می شود. این درخت دارای شاخه های آویزان و برگ های مثلثی تا الماسی شکل و نسبتاً کوچک است. دو گونه توس نزدیک به هم هستند و اغلب با هم آمیخته می شوند. گل ها به شکل های بلند و زرد رنگ آویزان هستند.

برگ های توس گریان از دو تا چهار سانتی متر عرض و حدود سه تا هفت سانتی متر طول دارد و به شکل مثلث است. لبه برگ ها به شدت دو دندانه و بدون کرک است.

برگ های توس پرزدار تا حدودی کوچکتر (حدود دو تا چهار سانتی متر عرض و دو و نیم تا پنج سانتی متر طول) و بیضی تا مثلثی هستند. آنها دندانه های درشت، از هر دو طرف دارای موی نرم هستند و فقط تعداد کمی غدد را تحمل می کنند.

در قسمت زیرین رنگ زرد کوچک وجود دارد مو تافت ها و رگبرگ های روشن. دو طرف برگها از نظر رنگ متفاوت هستند: در بالای آنها سبز تیره هستند، قسمت زیرین آنها روشن تر است. فلس های میوه ریز و سه لوب و میوه های بالدار اغلب در بین برگ ها یافت می شوند.

بو و طعم توس

برگ های توس بوی کمی معطر دارند. به لحاظ طعم، برگ های توس کمی تلخ است.