مسمومیت با لیتیوم (مسمومیت با لیتیوم)
همانطور که در بالا ذکر شد ، غلظت پلاسما از لیتیوم نباید بیش از 1.2 میلی مول در لیتر باشد. با این حال ، این فقط یک مقدار راهنما است ، زیرا اصل سازگاری فردی در اینجا نیز اعمال می شود. با این حال ، از غلظت 1.6 میلی مول در لیتر ، احتمال وقوع علائم مسمومیت کاملاً قطعی تلقی می شود.
علائم مسمومیت با لیتیوم چنین مسمومیتی می تواند بسیار بسیار جدی شود و در بدترین حالت منجر به آن شود اغماء و همچنین ایست قلبی عروقی و در نتیجه مرگ. دانستن دلایل احتمالی چنین مسمومیتی نیز مهم است. البته مصرف تصادفی قرص یا اقدام به خودکشی می تواند در نظر گرفته شود.
با این حال ، بسیار مهم است که بیماران و بستگان این را بدانند لیتیوم به طور مستقیم به سدیم خانگی (نمک بدن). این یعنی چی؟ به عنوان مثال ، اگر فردی در پایینسدیم رژیم غذایی، این منجر به تلاش بدن برای حفظ نمک های موجود در آن می شود.
در نتیجه ، دفع نمک ، به ویژه سدیم، کاهش می یابد و همچنین دفع لیتیوم کاهش می یابد ، که به نوبه خود منجر به افزایش غلظت پلاسما می شود و می تواند منجر به علائم مسمومیت شود. دلایل دیگری که می تواند منجر به حفظ سدیم (یعنی احتباس) و در نتیجه افزایش لیتیوم شود عبارتند از: تعریق شدید ، اسهال ، کم آبی بدن و همچنین از دست دادن مایعات از جمله سوختگی و غیره
در پایان ، باید توجه داشت که عوارض جانبی جدی و تهدید کننده زندگی در هنگام مصرف لیتیوم به ندرت اتفاق می افتد. اگر اولین علائم مسمومیت در صورت مصرف بیش از حد به موقع مشاهده شود ، می توان مداخله را انجام داد. در صورت بروز سایر عوارض جانبی ناراحت کننده ، اغلب به دوز وابسته هستند و در صورت اجازه بیماری ، می توان با کاهش دوز از آنها جلوگیری کرد. علاوه بر این ، هنگامی که اثرات نامطلوب لیتیوم رخ می دهد ، باید همیشه در نظر گرفته شود که آیا اثر و عوارض جانبی نسبت قابل قبولی دارند ، یعنی اینکه آیا فرد می تواند برای درمان خوب بیماری زمینه ای عوارض جانبی را بپذیرد.
- آشکارا لرزش دست خشن است
- گول زدن
- زبان نامشخص
- تهوع و استفراغ
- اسهال
- اختلالات راه رفتن
تمام مقالات این مجموعه:
