مردمک های انسان چقدر بزرگ هستند؟
اندازه انسان شاگرد نسبتاً متغیر است. یکی از مهمترین عوامل تأثیرگذار ، روشنایی محیط است. در طول روز ، شاگرد قطری در حدود 1.5 میلی متر دارد.
در شب یا در تاریکی شاگرد به قطر هشت تا 12 میلی متر گسترده می شود. در نتیجه ، سطح دایره ای مردمک بین روشنایی بین 1.8 میلی متر مربع و در تاریکی بیش از 50 میلی متر مربع متغیر است. بیشترین باز شدن مردمک معمولاً با افزایش سن کاهش می یابد.
عملکرد مردمک چشم
باریک شدن مردمک چشم باعث افزایش عمق میدان می شود - شبیه دوربین. این امر به ویژه هنگام تصویربرداری از اشیا important بسیار مهم است. بر این اساس ، باریک شدن رفلکس مردمک در هنگام خوابگاه نزدیک رخ می دهد.
علاوه بر این ، پرتوهای لبه ای هنگامی که مردمک چشم باریک است ، محو می شوند و این باعث کاهش تاری ناشی از انحراف کروی می شود. وابستگی عرض مردمک به روشنایی تضمین می کند که نور زیاد و خیلی کمی روی شبکیه چشم نمی افتد. علاقه از طریق عصب باصره (عصب بینایی ، عصب جمجمه 2) ، که محرک نور را از طریق ایستگاههای متعدد به ناحیه pretectalis مغز میانی در مغز دریافت می کند مغز ساقه. در آنجا مسیر انتقال مواد آغاز می شود ، اطلاعات به یک قسمت اصلی در مغز میانی ، هسته Edinger Westphal در هر دو طرف هدایت می شود ، از آنجا که فیبرهای پاراسمپاتیک عصب oculomotorius (عصب سوم جمجمه) فعال می شوند ، که در نهایت منجر به انقباض مردمک عضله اسفنکتر Musculus در هر دو طرف و در نتیجه به انقباض مردمک چشم.
در مسیر الیاف از چشم به مغز میانی و عقب ، الیاف در طرف مقابل نیز تا حدی عبور می کنند. بنابراین ، هنگامی که یک چشم روشن می شود ، نه تنها مردمک این چشم باریک می شود (واکنش نور مستقیم) بلکه مردمک چشم دیگر (واکنش نور توافقی) نیز باریک می شود. با علم به آورنده و فرو آور ران و این واقعیت که به طور معمول هر دو دانش آموز همیشه در هنگام روشن شدن منقبض می شوند ، می توان در مورد محل آسیب در صورت بروز اختلال در سیستم شفاهی - حرکتی نتیجه گیری کرد: در صورت اختلال در دستگاه آورنده عصب باصره) ، هنگام روشن شدن چشم آسیب دیده ، نه عکس العمل مستقیم و نه توافقی اتفاق می افتد.
با این حال ، هنگامی که چشم سالم روشن می شود ، می توان هر دو واکنش را ایجاد کرد. بنابراین چشم بیمار نمی تواند مستقیماً منقبض شود ، اما ممکن است توافقی باشد. به این سفتی مردمک آموروتیک گفته می شود.
اگر بازدارنده باشد ران آشفته است (به عنوان مثال عصب چشمی حرکتی) ، در چشم آسیب دیده هیچ انقباضی وجود ندارد ، اما از مردمک طرف مقابل انقباض توافقی وجود دارد ، زیرا درک محرک نور (اشتعال) دست نخورده است ، به طوری که مخالف سالم وقتی نور به آن می افتد ، طرف می تواند خود را منقبض کند. اگر سمت مخالف سالم روشن شود ، عکس العمل مستقیم نور در اینجا سالم است ، اما عکس العمل متقابل در طرف مقابل روشن نیست. بنابراین چشم آسیب دیده نمی تواند بطور مستقیم و نه با رضایت باریک شود.
به این حالت سفتی مطلق مردمک گفته می شود. سومین اختلال در واکنش مردمک ، مردمک زنی است. در این حالت ، مردمک چشم آسیب دیده در نور وسیع تر و در تاریکی نسبت به چشم سالم باریکتر است ، در نتیجه واکنش نور کندتر است ، یعنی انبساط در تاریکی و باریک شدن نور به تأخیر می افتد.
علت آن اختلال در الیاف پاراسمپاتیک موجود در مواد مایع شونده است ران. اگر علائم علاوه بر این با اختلال در عضله همراه باشد واکنش در هر دو (به ویژه غیر قابل تحریک بودن تاندون آشیل رفلکس) ، این بیماری نیز نامیده می شود سندرم آدی. آزمایش واکنش مردمک تقریباً در هر معاینه بالینی استاندارد است ، همچنین نقش مهمی در آن دارد اغماء و مغز تشخیص مرگ
