چوب بست
پس از اتمام درجه بندی و مرحله بندی و تعیین سطح PSA ، پروستات سرطان ها را می توان در مراحل مختلف با پیش آگهی مشابه گروه بندی کرد. طبقه بندی که اغلب استفاده می شود طبق طبقه بندی UICC (Union internationale contre le) است سرطان) مرحله I پروستات سرطان ها مواردی است که محدود به پروستات است ، هیچ لنف درگیری گره یا متاستازها و دارای نمره Gleason نسبتاً پایین (حداکثر 6) و سطح PSA (زیر 10 نانوگرم در میلی لیتر) باشند. مرحله دوم شامل پروستات سرطان هایی که محدود به پروستات نیز هستند ، هیچ لنف درگیری گره یا متاستازها اما نمره Gleason به طور قابل توجهی بالاتر است و مقدار PSAمرحله III سرطان پروستات است که از طریق کپسول اندام شکسته شده و مرحله IV تومورهایی است که قبلاً روی اندام های همسایه یا لنف گره ها یا متاستاز کرده اند. خطر مرگ بر اثر پروستات سرطان در طی چند سال با مرحله افزایش می یابد ، اما انتخاب روش درمانی نیز معمولاً براساس مرحله تومور است.
راهنما
انجمن انجمن های علمی پزشکی در آلمان (AWMF) سازمانی است که به اصطلاح رهنمودها را برای طیف گسترده ای از تصاویر بالینی منتشر می کند. این رهنمودها برای کمک به پزشکان معالجه در تصمیم گیری در مورد درمان بیمارانشان است. این رهنمودها بر اساس وضعیت فعلی تحقیقات تهیه شده اند و هدف آنها اطمینان از ایمنی بیشتر در دارو و بیماران است.
همچنین یک دستورالعمل فعلی برای پروستات وجود دارد سرطان. در این دستورالعمل ، یک تمایز اساسی بین وقوع اولین بار غیر متاستاتیک ایجاد شده است سرطان پروستات و عود یا سرطان پروستات متاستاتیک. برای بیماران مبتلا به سرطان غیرمتاستاتیک ، گزینه های درمانی ، یعنی درمانی در نظر گرفته می شود.
این موارد شامل جراحی (پروستاتکتومی رادیکال) ، پرتو درمانی و نظارت فعال. پیش نیازهای انتخاب این گزینه درمانی ، نظارت فعال ، الف مقدار PSA زیر 10 نانوگرم در میلی لیتر ، نمره گلیسون زیر 6 یا مرحله تومور T1 یا T2a. در این بیماران هر سه تا شش ماه دوباره سطح PSA بررسی می شود و DRU انجام می شود.
در بیماران مسن تر ، همچنین می توان به مفهوم درمانی مشاهده طولانی مدت (انتظار هوشیار) روی آورد. در این حالت ، در صورت بروز علائم ، روند بیماری مداخله می شود. بومی سازی شده سرطان پروستات هنوز هم می توان با جراحی یا با پرتودرمانی درمان کرد.
هر دو روش تقریباً معادل در نظر گرفته می شود و باید در هر مورد جداگانه با دقت بررسی شود. برای بیماران مبتلا به پیشرفت موضعی ، یعنی متاستاز ، سرطان پروستات، هر دو روش جراحی و پرتودرمانی امکان پذیر است. در اینجا نیز بیمار باید از هر دو روش به صورت موردی مطلع شود و با در نظر گرفتن مزایا و معایب مربوطه ، در مورد گزینه های درمانی بیشتر باید به همراه متخصص تصمیم گیری شود.
اگر دیگر درمان شفابخش امکان پذیر نباشد ، گزینه های درمان تسکینی مطابق دستورالعمل در نظر گرفته می شوند. اینها از یک طرف ، درمان هورمونی و کاهش مراقبت است که در آنها فقط مداخله وابسته به علائم و تسکین دهنده امکان پذیر است. اگرچه هورمون درمانی فرسایشی فاصله زمانی را بدون وخیم شدن بیشتر می کند ، اما اطلاعات مربوط به بقای کلی همچنان نامشخص است. در هر صورت بیمار باید از هر دو گزینه مطلع شود.
