مدت زمان
مدت زمان جنون بیماری در هر مورد متفاوت است. هیچ قانونی را نمی توان شناسایی کرد که پیش بینی کند دوام بیماری چیست. آنچه مسلم است این است که بیماری قابل درمان نیست اما تنها با مصرف برخی داروها می تواند به تأخیر بیفتد.
به طور متوسط ، هر مرحله حدود سه سال طول می کشد ، به طوری که بسته به زمان تشخیص ، طول عمر بیماری حدود 7 تا 10 سال است. با این حال ، این مورد به مورد متفاوت است و می تواند بسیار کوتاه تر یا طولانی تر باشد. این امر همچنین به استفاده و اثربخشی هر دارویی که ممکن است مصرف شود بستگی دارد.
تشخیص
تشخیص مشکوک به جنون معمولاً بر اساس نمونه ساخته می شود حافظه نقصان در کدام یک از جنون مراحل تشخیصی متفاوت است ، زیرا این بیماری در افراد به طور متفاوتی بروز می کند و آنها اغلب قادر به پوشاندن علائم و یا بهانه هایی برای فراموشی خود هستند. پزشک معمولاً تشخیص زوال عقل را بر اساس آزمایشات عصب روانشناسی تشخیص می دهد. بیمار باید با این آزمایشات موافقت کند. بهترین آزمایش شناخته شده برای تشخیص زوال عقل ، اصطلاحاً آزمایش وضعیت روانی مینی است که به آن معاینه حالت کوچک ذهنی (MMSE) نیز می گویند.
MMSE
MMSE را می توان توسط پزشک یا روانشناس انجام داد. این مکالمه ای بین پزشک و بیمار است که حدود 10 تا 15 دقیقه طول می کشد و در طی آن بیمار باید کارهای مختلفی را انجام دهد. جنبه های مختلفی آزمایش می شود: جهت گیری ، تداوم ، توجه ، حساب ، حافظه، گفتار و مهارتهای حرکتی.
بسته به توانایی بیمار در پیروی از دستورات پزشک ، به وی امتیاز داده می شود یا نمی شود. مجموع امتیازات اجازه می دهد تا طبقه بندی از مراحل زوال عقل و امکان ارزیابی روند بیماری را فراهم می کند. حداکثر 30 امتیاز قابل دستیابی است. دامنه طبیعی از 30 تا 27 نقطه است و به دنبال آن درجه بندی زوال عقل خفیف (26 تا 19 امتیاز) ، متوسط (17 تا 9 امتیاز) یا شدید (کمتر از 9 امتیاز) است.
درمان
هیچ درمانی برای زوال عقل وجود ندارد. برخی از رویکردهای درمانی تنها می توانند روند بیماری را به تأخیر بیندازند. علاوه بر درمان دارویی ، آموزش شناختی ، رفتار درمانی یا ارگوتراپی و عضله درمانی نیز بسته به پیشرفت بیماری در دسترس است.
با این حال ، هرچه زوال عقل پیشرفته تر باشد ، این روش های درمانی کمتر مفید هستند. دارو فقط می تواند باعث کاهش علائم زوال عقل. بسته به وقوع فردی ، آماده سازی برای حافظه یا می توان اختلالات غلظت یا آنهایی را که برای آن تجویز می شود ، تجویز کرد افسردگی.
برای همه داروها ، هرچه زودتر تجویز شوند ، احتمال تأثیر مثبت آنها بر روند بیماری بیشتر است. از آنجا که بیماران زوال عقل اغلب به یاد نمی آورند که دارو را به طور مرتب مصرف کنند ، افراد دیگر لازم است که این دارو را به آنها یادآوری کنند. در مراحل اولیه یا میانی می توان داروهای مربوط به گروه دارویی را که به عنوان بازدارنده های استیل کولین استراز شناخته می شوند ، تجویز کرد.
این از تجزیه ماده جلوگیری می کند (استیل کولین) که مسئول انتقال سیگنال در است مغز. در صورت مهار تخریب ، مقدار بیشتری از این ماده در دسترس است و حافظه می تواند مدت بیشتری حفظ شود. داروهای احتمالی دونپزیل ، گالانتامین یا ریواستیگمین هستند.
ممانتین را می توان در مرحله بعد داد. این اجازه می دهد یادگیری توانایی و سایر عملکردهای شناختی برای مدت طولانی تری حفظ شود ، همانطور که مقدار ماده پیام رسان دیگر در آن است مغز (گلوتامات) تنظیم می شود. اگر افسردگی به دلیل زوال عقل ، داروهای ضد افسردگی یکی از راه های کمک به بیماران است. اگر پرخاشگری یا اوهام حسی علائم باشد ، نورولپتیک علیه آنها کار کنید
