پیرامونی دو برابر شدن فرکانس (FDP) (مترادف: فناوری دو برابر شدن فرکانس ، FDT) یک روش تشخیصی مدرن در چشم پزشکی است که عمدتا در گلوکوم تشخیص (تشخیص به موقع گلوکوم / افزایش فشار داخل چشم).
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
- تشخیص یا پیگیری به موقع گلوکوم.
روش
FDP برای اندازه گیری سیستماتیک میدان بینایی و در نتیجه تشخیص اسکوتوم (شکست در زمینه بینایی) استفاده می شود. میدان بینایی مربوط به فضای دنیای خارجی است که در هنگام حرکت چشم بر روی شبکیه (شبکیه) تصویر و درک می شود.
در یک محیط کلاسیک (اندازه گیری میدان دید) ، چشم پزشک از یک محرک نوری (به عنوان مثال ، یک لکه نور) استفاده می کند که او به آرامی به میدان بینایی بیمار منتقل می شود (محیط پویا) یا شدت آن را تغییر می دهد (محیط ثابت). بیمار نشان می دهد چه زمانی می تواند لکه نور را درک کند. محیط دو برابر شدن فرکانس در نحوه ارائه محرک نوری متفاوت است. این یک الگوی حاشیه ای با وضوح کم فضایی است که با فرکانس بالا بین سیاه و سفید متناوب است. سرعت زیاد تغییر منجر به این توهم می شود که الگو فرکانس خود را دو برابر کرده است. این محرک خاص به ویژه در هیجان انگیز بودن حساس است گانگلیون سلولها (سلولهای حسی که فرایندهای آنها تشکیل می شود عصب باصره) ، که بسیار مستعد آسیب گلوکوماتوز (آسیب ناشی از افزایش فشار داخل چشم) است. در حالی که عمل تحت شرایط ثابت انجام می شود (روشنایی ثابت ، جبران عیوب انکساری و ثابت شاگرد عرض هنگام تکرار معاینه). FDP نتایج کلی را در کمتر از 45 ثانیه و نتایج معاینه کامل را در کمتر از 4 دقیقه برای هر چشم ارائه می دهد.
پیرامونی دو برابر شدن فرکانس یک روش تشخیصی م effectiveثر است که دقیقه بینایی را تشخیص می دهد آسیب عصبی قبل از اینکه آگاهانه درک شود
