لوبوتومی (مترادف: لکوتومی پیشانی) یک روش جراحی برای مغز که در آن فیبرهای عصبی به عمد بریده می شوند. لوبوتومی در سال 1935 توسط پزشک پرتغالی اگاس مونیز پیشنهاد شد. مونیز مشکوک بود که بیماری های روانی توسط فیبرهای عصبی معیوب در ناحیه روده ایجاد و حفظ شده باشد مغز. لوبوتومی برای از بین بردن این اتصالات و ظهور فیبرهای سالم و سالم در نظر گرفته شده بود.
تعریف لوبوتومی
به طور کلی ، لوبوتومی برای بریدن رشته های عصبی است که لوب پیشانی را به بقیه قسمت های متصل می کند مغز. برای انجام این کار ، یک میله فلزی نازک از طریق یک سوراخ در مغز وارد شد جمجمه یا از طریق سوراخ چشم و عقب و جلو رانده می شود. لوبوتومی در اصل برای درمان ایجاد شد افسردگی، اما بعداً برای بسیاری از بیماریهای روانی مورد استفاده قرار گرفت.
تاریخچه لوبوتومی
از دیدگاه امروز ، به نظر می رسد لوبوتومی یک روش خام ، غیر علمی و خطرناک است. با این حال ، برای درمان شدید بیماری روانی، از جمله اسکیزوفرنیا، لوبوتومی توسط بسیاری مفید شناخته شد. بیمارستانهای روانپزشکی بسیار شلوغ و ضعیف اداره می شدند و کارآمد بودند داروهای هنوز پیدا نشده بود هر چیزی که نوید بهبود علائم را بدهد مورد استقبال قرار گرفت.
لوبوتومی زمانی انجام شد که عواقب لوبوتومی نسبت به بیماری کمتر از دو شر باشد. لوبوتومی توسط والتر جی فریمن ، متخصص مغز و اعصاب آمریکایی ، که از دهه 1930 لوبوتومی (لوبوتومی به زبان انگلیسی) را تمرین می کرد و از آن به عنوان یک روش درمانی موثر تا زمان مرگش در سال 1972 تبلیغ می کرد ، در مقیاس وسیعی انجام شد.
در حقیقت ، فریمن داستانهای موفقیت بسیاری از بیمارانی را منتشر کرد که پس از لابوتومی توانستند دوباره به طور مستقل زندگی کنند. به نظر می رسد وی در اعتقاد به مفید بودن آن از عواقب منفی لوبوتومی غافل شده است.
فریمن به ویژه به دلیل روالهایی که گفته می شود برخلاف میل بیماران و مواردی که در آنها بررسی دقیق مزایا و عواقب منفی لوبوتومی انجام نشده است ، مورد انتقاد قرار گرفته است.
لوبوتومی: عواقب
مطالعات سیستماتیک طولانی مدت در مورد عواقب لوبوتومی در واقع در علائم روانپزشکی بهبود یافته است: تحریک و اختلال رفتار کاهش می یابد. با این حال ، این مطالعات همچنین اولین مطالعاتی بود که پیامدهای جدی منفی لوبوتومی را به طور سیستماتیک گزارش می کرد. علائمی که به طور منظم توصیف می شوند عبارتند از:
- حملات صرعی
- محدودیت های حرکتی
- مشکلات عاطفی
- محدودیت های توانایی تفکر
- تغییرات شخصیتی
- بی علاقگی
- بیاختیاری
این عواقب لوبوتومی حتی نام بیماری "سندرم پس از لوبوتومی" را ایجاد کرد. بسیاری از بستگان قربانیان لوبوتومی امروز خواستار پس گرفتن جایزه نوبل هستند که ایگاس مونیز در سال 1949 برای معرفی لوبوتومی دریافت کرد.
جراحی روانشناسی: لوبوتومی امروز
لوبوتومی از زمان معرفی اولین ماده بسیار موثر به طور فزاینده ای نادر شده است داروهای روانگردان در دهه 1950 از دهه 1970 در آلمان اجرا نشده است. با این حال ، جراحی مغز به عنوان یک روش درمانی برای اختلالات عصبی و روانی به هیچ وجه مربوط به گذشته نیست. در موارد شدید از بیماری صرع، حذف هدفمند بافت مغز یک روش درمانی شناخته شده است و بیماران مبتلا به فلج مرتعش اکنون توصیه می شود تحریک مغزی عمیق.
این شامل قرار دادن یک الکترود در مغز برای تحریک یک منطقه خاص است ، که می تواند باعث تسکین شود علائم بیماری پارکینسون. تحریک مغزی عمیق امروزه همچنین برای درمان بیماریهای روانی مانند اختلال وسواس فکری و افسردگی.
لوبوتومی: قربانیان فیلم و افراد مشهور
تصویر عمومی لوبوتومی در درجه اول با نگاه خالی جک نیکلسون در "یک پرواز بیش از آشیانه فاخته" و همچنین فیلم های اخیرتر مانند "Sucker Punch" و "Shutter Island" که در آن شخصیت های اصلی داستان تهدید به لوبوتومی می شوند ، شکل می گیرد. .
پرونده خواهر جان اف کندی رزماری کندی همچنین خبرساز شد. وی در 23 سالگی به درخواست پدرش تحت لابوتومی قرار گرفت. در نتیجه این لوبوتومی ، روحی و جسمی او سلامت به شدت آسیب دید
