قطع مصرف کورتیزون - چگونه و چه زمانی بهترین راه برای دزدکی رفتن از کورتیزون است؟

معرفی

قوانین و خطرات مربوط به قطع کورتیزون آماده سازی بر اساس فرایندهای خود بدن انجام می شود. هورمون کورتیزون به طور معمول توسط خود بدن در قشر آدرنال تولید می شود. تولید تحت یک چرخه کنترل به اصطلاح است.

این به این معنی است که وقتی کورتیزون سطح در خون کم است ، قشر آدرنال هورمون تولید می کند. اگر سطح بالا باشد ، تولید کمتری می کند. به طور معمول ، سطح کورتیزون طبیعی در صبح بین 6.00 تا 8.00 بیشترین و در شب کمترین است.

از آنجا که کورتیزون طبیعی در اثر خود ضعیف است ، به طور مصنوعی تولید می شود آماده سازی کورتیزون برای اهداف پزشکی استفاده می شود این موارد سپس از افزایش سطح کورتیزون در بدن اطمینان حاصل می کنند خون. سپس تولید کورتیزون در بدن کاهش می یابد.

از آنجا که قشر آدرنال برای شروع مجدد تولید خود به مدتی زمان نیاز دارد ، پس از چند هفته کورتیزون درمانی ، هرگز نباید کورتیزون به طور ناگهانی قطع شود. در طی چند ماه باید دوز دارو به آرامی کاهش یابد. در این زمینه ، یکی از اصطلاح "دزدکی حرکت کردن" در تهیه کورتیزون صحبت می کند.

پیامدها چیست؟

در موارد شدید ، مصرف دارو با کورتیزون می تواند به طور کامل تولید کورتیزون بدن در قشر آدرنال را مهار کند. اگر این اتفاق در مدت زمان طولانی تری رخ دهد ، سلول های مربوطه به قشر آدرنال عقب می روند. این به عنوان آتروفی قشر آدرنال شناخته می شود.

در نتیجه ، قشر آدرنال پس از مدتها بی تحرکی قادر به از سرگیری تولید کورتیزون از یک لحظه به لحظه دیگر نیست. میزان و سرعت این سرکوب سنتز کورتیزون در بدن نیز به زمان روز مصرف کورتیزون به خارج بستگی دارد. اگر این اتفاق در زمانی رخ دهد که سطح روزانه بدن در واقع در پایین ترین حد خود باشد ، مهار قشر آدرنال قوی ترین است.

بر این اساس، آماده سازی کورتیزون در شب غده فوق کلیه را با شدت بیشتری سرکوب می کند. علاوه بر این ، سرکوب تولید کورتیزون بدن به نوع مصرف خارجی بستگی دارد. اگر کورتیزون در آن تجویز شود رگ به عنوان یک قرص کورتیزون یا تزریق کورتیزون ، سطح کورتیزون در طول روز متفاوت است.

با این حال ، اگر کورتیزون به عنوان تزریق دپو به عضله به بدن وارد شود ، یک سطح پایدار و حتی کورتیزون تولید می شود. به این ترتیب ، سنتز کورتیزون در بدن به ویژه به شدت مهار می شود. قطع ناگهانی تجویز کورتیزون از خارج می تواند باعث کمبود حاد کورتیزون در بدن شود.

از آنجا که کورتیزون وظایف مهمی در روند متابولیسم عضلات ، پوست ، بافت چربی و مسیرهای متابولیسم پروتئین و قند ، کمبود می تواند منجر به کمبود مربوطه شود. قطع ناگهانی کورتیزون می تواند باعث شعله ور شدن بیماری یا التهاب شود. علاوه بر این ، عوارض جانبی ممکن است شدیدتر باشد.

شکایاتی از جمله: ممکن است رخ دهد. بعلاوه ، تغییر در خلق و خو ، اغلب در جهت افسردگی ، می تواند ایجاد شود. کورتیزون همچنین به عنوان یک هورمون استرس اصطلاحاً نقش مهمی دارد.

بنابراین عملکرد محافظتی اساسی برای بدن دارد. در صورت عدم موفقیت ، می تواند عواقب مهلکی به همراه داشته باشد. به طور خاص ، اگر قشر آدرنال ضعف نشان دهد اما کاملاً از کار نیفتاده باشد ، کمبود کورتیزون در ابتدا ممکن است قابل توجه نباشد.

در این حالت ، قشر آدرنال می تواند کورتیزون بدن را برای "استفاده روزمره" تولید کند. اما در واکنش استرس ، مانند التهاب ، تصادف ، آسیب جدی یا جراحی ، سنتز کورتیزون کافی نیست. این می تواند منجر به افت ناگهانی در شود خون فشارها و واکنشهای بیشتر تهدید کننده زندگی می تواند بدنبال داشته باشد. نتیجه گیری: توقف ناگهانی کورتیزون می تواند منجر به تهدیدکننده نارسایی قشر آدرنال شود. - خستگی

• مشکلات معده و روده
• درد مفاصل
• سختی عضله
• ضعف عضلانی
• نا آرام
• عصبانیت
• بیخوابی
• تعریق و تب