علاوه بر این ، تعدادی روش وجود دارد (به عنوان مثال ، روش Tweedle) که کودک را به خواب رفتن مستقل آموزش می دهد. همه آنها بر اساس یک اصل مشابه ساخته شده اند. یعنی اینکه کودک را تنها و بیدار به رختخواب بکشاند و پس از مراسم آرامش بخشیدن به خواب ، اتاق را ترک کند. حالا وقتی کودک گریه می کند ، مادر بعد از فواصل معینی که به تدریج طولانی می شود (از 2 دقیقه تا 15 دقیقه) برای آرامش کودک (بیشتر از 2 دقیقه) به اتاق می رود.
در این مدت ، هیچ نوری روشن نمی شود و کودک با هیچ کار دیگری (نوشیدن ، خوردن غذا یا مواردی از این دست) از رختخواب خارج نمی شود و از خواب منحرف نمی شود. این روش ها می توانند برای والدین بسیار استرس زا باشند زیرا باید چندین روز قبل از رسیدن به نتیجه مطلوب به طور مداوم انجام شوند.
آیا کودکان امروز نسبت به گذشته بدتر می خوابند؟
در حال حاضر هیچ مدرکی برای تأیید این پایان نامه وجود ندارد. با این وجود ، برخی شواهد نشان می دهد که کودکان امروز خواب کمتری می خوابند زیرا از بدو تولد در معرض محرک های بیشتری قرار دارند و مجبورند آنها را در هنگام خواب پردازش کنند. با این حال ، این همچنین به این معنی است که قبل از خواب کودک باید تا حد ممکن ساکت باشد. به عبارت دیگر ، که از آن در برابر نور ، سر و صدا محافظت می شود بو محرک ها
از آنجا که والدین امروزی از روشهای فرزندپروری ملایم تری استفاده می کنند ، احتمالاً معمول تر است که آنها با کودکان مانند بزرگسالان کوچک رفتار کنند و درک نکنند که آنها نمی توانند مرزهای خود را تعیین کنند. از نظر خواب ، این بدان معنی است که کودکان اغلب حتی نمی دانند که خسته شده اند. اگر فقط به دلیل ترس از دست دادن چیزی باشد ، به سختی هر کودکی داوطلبانه به رختخواب می رود.
به منظور یافتن ریتم روزانه ، کودکان به کمک والدین خود وابسته هستند. والدین نباید با یک برنامه روزمره مشخص و منسجم از انعطاف ناپذیری و یا حتی بی جهت اقتدارگرا باشند. از این گذشته ، ثابت بودن و منظم بودن به ویژه برای ارگانیسم انسان و همچنین از نظر روان بسیار مهم است و به کودکان احساس امنیت و ایمنی می دهد.
