فیبروز ریوی چیست؟
در فیبروز ریوی ، عوامل مختلف منجر به تغییر غیرقابل برگشت در می شود ریه بافت. فیبروز تکثیر است بافت همبند در اندام در ریه، این به ویژه مشکل ساز است زیرا افزایش در بافت همبند باعث می شود ریه تا قابلیت ارتجاعی طبیعی خود را از دست بدهد.
باید نیروی بیشتری به حرکات تنفسی قفسه سینه وارد شود. انتقال اکسیژن از آلوئول ریوی به خون عروق همچنین با افزایش لایه بافت همبند. در نتیجه ، غلظت اکسیژن در خون قطره این منجر به کاهش قابل توجه عملکرد و حتی ناراحتی تنفسی حتی در حالت استراحت می شود. بنابراین فیبروز ریوی یک مسئله جدی است بیماری مزمن.
دلایل فیبروز ریوی
علل فیبروز ریوی چند برابر است. بین علل شناخته شده و ناشناخته تمایز قایل می شود. متأسفانه ، در تعداد زیادی از بیماران هیچ دلیلی برای فیبروز ریوی یافت نمی شود.
سپس یک نفر از فیبروز ریوی ایدیوپاتیک صحبت می کند. علاوه بر علل ناشناخته ، عوامل تحریک آمیز زیادی برای فیبروز ریوی نیز وجود دارد. اینها شامل استنشاق از مواد مضر مانند آزبست یا گرد و غبار کوارتز.
اما دود سیگار می تواند فیبروز ریوی را نیز تحریک کند. این امر در مورد برخی از داروها مانند شیمی درمانی یا آمیودارون، که برای درمان استفاده می شود آریتمی قلبی. اگر قفسه سینه باید تحت عنوان تابش قرار گیرد سرطان درمان ، این همچنین می تواند به ریه ها آسیب برساند و منجر به فیبروز شود.
در برخی بیماری های روماتیسمی مانند روماتوئید آرتروز or لوپوس اریتماتوز، افراد مبتلا همچنین خطر ابتلا به فیبروز ریوی را دارند. این امر همچنین در مورد بیماری هایی مانند آمیلوئیدوز یا سارکوئیدوز. بخصوص در سارکوئیدوز، اغلب درگیری ریه ها وجود دارد که در صورت عدم درمان در نهایت منجر به فیبروز ریوی می شود.
بله ، دلایل ارثی فیبروز ریوی نیز وجود دارد. خصوصاً در فیبروز ریوی ایدیوپاتیک عوامل ژنتیکی نقش دارند. در اشکال ایدیوپاتیک فیبروز ریوی ، هیچ ماشه واضحی قابل شناسایی نیست.
با این حال ، اکنون مشخص شده است که بروز خاصی از این بیماری در خانواده های افراد آسیب دیده وجود دارد. بنابراین ، بدیهی است که عوامل ژنتیکی یا ارثی نیز نقش دارند. با این حال ، این هنوز به طور دقیق تحقیق نشده است.
احتمالاً فقط این است که بستگان بیماران خود تمایل به فیبروز ریوی دارند ، یعنی تا حدودی بیشتر از جمعیت طبیعی در معرض بیماری هستند. با این حال ، لزوماً نیازی به فیبروز ریوی ندارند. با این حال ، مهم است که افراد دارای تمایل ژنتیکی به فیبروز ریوی تحت هیچ شرایطی سیگار نکشند.
نیکوتین مصرف خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. تابش برای درمان گاهی لازم است بیماری های تومور. در مورد سینه ، ریه یا لنف غده سرطان، ممکن است تشعشع در ناحیه دنده ریب لازم باشد.
حتی اگر امروزه امکان تابش تومور و موارد مشابه وجود دارد لنف کانال های تخلیه بسیار دقیق ، گاهی اوقات بافت ریه نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. در طی بیماری ، به دلیل تکثیر بافت همبند ، یک فیبروز غیر قابل برگشت (= غیرقابل برگشت) ریه ایجاد می شود. بیماری های ریه در روماتیسمی غیر معمول نیست.
علاوه بر این ، داروهای ضد روماتیسمی همچنین می توانند به ریه ها آسیب برسانند. در مورد شکایاتی مانند سرفه یا تنگی نفس تحت استرس ، بنابراین باید فوراً به آسیب ریه فکر کرد. با تمام بیماری های دایره فرم روماتیسمی می تواند به فیبروز ریه برسد.
با این حال ، بیماران با اسکلرودرمی or لوپوس اریتماتوز به ویژه تحت تأثیر قرار می گیرند. علاوه بر این ، یک بیمار مبتلا به روماتوئید است آرتروز، مفصل معمولی روماتیسم، می تواند به یک بیماری ریوی مبتلا شود. عوامل خطر برای ایجاد فیبروز ریوی عبارتند از: استعمال دخانیات و درمان با داروهای خاص (مهار کننده های TNF).
این شکل از فیبروز ریوی توسط قابل درمان است روماتیسم با کورتیزون یا دیگر داروهای سرکوب کننده ایمنی. بعنوان بخشی از سرطان درمان ، بیماران اغلب مجبور به انجام شیمی درمانی علاوه بر تابش. حتی اگر این ممکن است بیمار را از سرطان معالجه کند ، این احتمال وجود دارد شیمی درمانی ممکن است اثرات دیررس داشته باشد. این بهتر است برای بلئومایسین بررسی شود. خطر ابتلا به فیبروز ریوی تحت شیمی درمانی در دوزهای بالا ، در درمان ترکیبی با سایر داروهایی که به ریه آسیب می رسانند ، در بیماران مسن ، اشعه اضافی در ناحیه قفسه سینه و کاهش می یابد کلیه تابع.
تمام مقالات این مجموعه:
