نیش بزرگتر گزنه بومی اروپا و آسیاست ، در حالی که گزنه کمتر سوزننده بومی کل نیمکره شمالی است. هر دو گونه در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان علف هرز طبیعی شده اند. این ماده مخدر ناشی از وقایع وحشی در بلغارستان و سایر کشورهای اروپای مرکزی و شرقی است.
گزنه در داروهای گیاهی
In طب گیاهی، تمام قسمت های گزنه استفاده می شود. معمولاً برگهای خشک یا کامل یا خشک شده گیاه (Urticae folium) و قسمتهای خشک یا کامل خشک شده گیاه (Urticae herba) استفاده می شوند.
برای شکایات ادراری ، ریشه گیاه (Urticae radix) عمدتا استفاده می شود. میوه ها یا "دانه های" گیاهان گزنه (Urticae fructus) فقط در طب عامیانه استفاده می شود.
خصوصیات گزنه گزنده
گزنه یک گیاه چند ساله علفی است و دارای ارتفاع 1.5 متر است و دارای برگهای سبز خاکستری متمایل به تخم مرغ با حاشیه های مشخص دندانه دار است. برگها موهایی سوزننده و مویی دارند که باعث a سوزش احساس هنگام لمس کردن پوست. این نیز اساس عمومی نام اروتیا، که از "urere" لاتین (آلمانی: "سوختن") گرفته شده است.
گزنه کوچک (اروتیا urens L.) ، که فقط حدود 50 سانتی متر ارتفاع رشد می کند ، همچنین اغلب در مورد استفاده قرار می گیرد طب گیاهی. گل آذین گزنه گزنه بیشتر از ساقه برگ بیشتر است. خوشه های گل دراز در گیاهان نر مایل به زرد و در نمونه های ماده مایل به سفید و مایل به بنفش روشن هستند.
مشخصات برگ گزنه
گیاه گزنه از برگهای کاملاً خرد شده تشکیل شده است که در قسمت فوقانی آن به رنگ سبز مشکی و در زیر آن به رنگ سبز روشن وجود دارد و گاهاً دارای موهایی سوزش آور و تکه های ساقه سبز و قهوه ای کاملاً شیار دار است. گاهی اوقات ، قسمتهایی از خوشه های گل سبز نیز رخ می دهد. نسبت گل آذین ممکن است در برگهای گیاه گزنه و گیاه گزنه از 2٪ فراتر نرود و قسمتهای ساقه از 5٪ بیشتر نشود.
مواد دارویی ریشه گزنه گوزن از قطعات ریشه منحنی نامنظم ، ضخامت حدود 5 میلی متر قهوه ای خاکستری با یک شیار طولی مشخص تشکیل شده است. ریشه در سطح مقطع توخالی است و سطح بریده شده سفید است.
بو و طعم گیاه
برگ های گزنه فقط بوی بسیار ضعیفی از خود ساطع می کنند ، ریشه آن بدون بو است. بو میوه گزنه یادآور هویج است.
نه برگ گزنه و نه گیاه گزنه ، میوه ها یا ریشه دارای ویژگی خاصی نیستند طعم.
