پارسیس مکرر (ICD-10 G52.2: بیماری های عصب واگ؛ J38.0: فلج از تار های صوتی و حنجره) هست یک بند صوتی فلج در این حالت عصب راجعه حنجره آسیب دیده است. این عصب شاخه ای از عصب واگ، عصب جمجمه چهارم. نارسایی عصب باعث پارسی (فلج) عضلات داخلی حفره می شود حنجره.
پارسیس مکرر می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد.
پارسی مکرر می تواند در اثر جراحی ایجاد شود. به عنوان مثال ، این یک عارضه معمول در جراحی تیروئید است. عصب می تواند در حین جراحی بیماریهای خوش خیم (خوش خیم) تیروئید به طور ناخواسته آسیب ببیند (شیوع (فراوانی بیماری): 0.1/0.6 - XNUMX/XNUMX درصد). در حین جراحی برای تومورهای بدخیم (بدخیم) تیروئید ، باید ضایعه عصب حنجره راجعه به دلیل هدف بهبودی ، گاهی پذیرفته شود. همچنین ، فلج عصبی راجعه یکی از عوارض احتمالی بعد از عمل است تیروئیدکتومی (برداشتن کل با جراحی غده تیروئید) (شیوع: 1-3٪).
روند و پیش آگهی: از آنجا که در پارسیس مکرر دو طرفه ، تارهای صوتی بی حرکت به همان اندازه که در حین آوایی (تولید صدا) بهم نزدیک هستند ، صدا معمولاً بهتر از پارز عود مکرر یک طرفه است که علامت معمولی آن دیسفونی است (خشونت) با این حال ، گلوت در هنگام تنفس باریک است (استنشاق)، بنابراین تنفس مشکلات یک مشکل عمده در پارسیس مکرر دو طرفه است ، به خصوص در هنگام اعمال جسمی.
هنگامی که عصب حنجره راجعه قطع شد ، پارسیس مکرر با دیسفونی دائمی (مداوم) رخ می دهد که برگشت پذیر نیست. تا زمانی که عصب کبود یا بیش از حد کشیده شده باشد ، از دست دادن عملکرد برگشت پذیر است.
