عواقب طولانی مدت اسیدوز تنفسی چه می تواند باشد؟
همانطور که قبلاً در بخش "BGA" ذکر شد ، تنفسی اسیدوز در طولانی مدت منجر به جبران سوخت و ساز بدن می شود ، به موجب آن بی کربنات بیشتری حفظ می شود. این مقدار pH را تا حد زیادی خنثی نگه می دارد. اگر تنفسی مشخصی وجود داشته باشد اسیدوز، لبهای بیمار مایل به کبودی می شود.
دلیل این امر این است که خون حاوی اکسیژن کم است. بیماران نیز مرتباً با دشواری روبرو می شوند تنفس. با این حال ، از آنجا که تنگی نفس یک علامت غیر قابل اعتماد است ، علائم دیگر مهمتر هستند: تپش قلب (تاکی کاردی)، افزایش در خون فشار ، فشار خون ریوی ، قرمزی پوست صورت ، گیجی و حتی اغماء.
عواقب طولانی مدت ، که علامت دار هستند اما به شدت تهدید کننده زندگی نیستند ، به شرح زیر است: خستگی نوسانات خلقی عملکرد باعث افزایش حساسیت به عفونت های شکننده ناخن می شود ریزش مو افزایش مشکلات مفصلی در روماتوئید آرتروز. قابل توجه است که تنفسی اسیدوز می تواند باعث ایجاد تعدادی از علائم ناخوشایند شود ، بنابراین باید به دنبال درمان آن بود.
- تاکی کاردی (ضربان قلب سریع)
- افزایش فشار خون
- فشار خون ریوی
- قرمزی پوست صورت
- گیجی تا اغماء.
- خستگی
- نوسانات خلقی
- خم شدن عملکرد
- افزایش حساسیت به عفونت ها
- ناخن نازک
- ریزش مو
- افزایش درد مفاصل در روماتوئید آرتروز.
درمان
درمان اولیه از اسیدوز تنفسی مبارزه با علت این است شرط. اگر علت آن انسداد تنفسی است ، باید آن را از بین برد. اغلب به تهویه مصنوعی بیمار کمک می کند لوله گذاری برای ایجاد فیزیولوژیک تنفس شرایط.
برونشیت باید با آن درمان شود آنتی بیوتیک ها. اگر تنفسی باشد افسردگی به دلیل مصرف مواد افیونی است ، باید متوقف شود. به منظور خنثی سازی سطح افیون ، می توان دارویی تجویز کرد که باعث ناکارآمدی مجدد افیون می شود.
داروهایی که مجاری تنفسی را گشاد می کنند نیز می توانند در اینجا کمک کنند. معمولا تئوفیلین یا یک بتا-سمپاتومیمتیک به صورت اسپری تجویز می شود تا لوله های برونش را گشاد کرده و بنابراین ایجاد کند تنفس آسان تر. این امر به ویژه در مورد بیماری آسم ضروری است.
