نحوه عملکرد پیپامپرون
از نظر شیمیایی، پیپامپرون به اصطلاح بوتیروفنون است و بنابراین به همان کلاس مواد فعال به عنوان هالوپریدول تعلق دارد. با این حال، برخلاف هالوپریدول، پیپامپرون تنها اثر ضد روان پریشی ضعیفی دارد، اما اثر آرام بخش و افسردگی قوی تری دارد.
این تعادل مواد پیام رسان در افرادی که از اختلالات خواب یا بی قراری جسمی رنج می برند به هم می خورد. Pipamperon می تواند آن را با مسدود کردن مکان های اتصال (گیرنده) دوپامین بازیابی کند - بیمار آرام تر می شود و می تواند بهتر بخوابد.
مشخصات عوارض جانبی مطلوب (از جمله نداشتن خشکی دهان، یبوست، مشکلات بینایی) پیپامپرون را به یک داروی مفید برای سالمندان تبدیل می کند.
جذب، تجزیه و دفع
سپس تخریب در کبد اتفاق می افتد. سپس محصولات تجزیه از طریق کلیه ها از طریق ادرار دفع می شوند.
چه زمانی از پیپامپرون استفاده می شود؟
نشانه های استفاده از پیپامپرون عبارتند از:
- اختلالات خواب
- تحریک روانی حرکتی
نحوه استفاده از Pipamperon
عوارض جانبی پیپامپرون چیست؟
اغلب، یعنی در بیش از ده درصد از افراد تحت درمان، خواب آلودگی و به اصطلاح "پدیده چرخ دنده" رخ می دهد. بیماران دیگر نمی‌توانند دست‌ها و پاهای خود را در یک حرکت روان دراز کنند، بلکه فقط می‌توانند با حرکات کوچک فردی به‌صورت تند و تند دراز کنند.
به ندرت، یعنی در کمتر از 0.1 درصد از افراد تحت درمان، استفاده از پیپامپرون منجر به تشنج، سردرد و ترشح غدد پستانی می شود.
به ندرت، به اصطلاح "سندرم نورولپتیک بدخیم" ایجاد می شود. در این حالت لرزش و تب بالا رخ می دهد. در نتیجه ممکن است تجزیه عضلانی رخ دهد که باید فوراً درمان شود. در حدود 20 درصد موارد، سندرم نورولپتیک بدخیم با وجود درمان، کشنده است.
موارد منع مصرف
داروهای حاوی پیپامپرون نباید در موارد زیر استفاده شوند:
- فلج مرتعش
- شرایط با تیرگی سیستم عصبی مرکزی
تداخلات دارویی
در صورت مصرف همزمان، پیپامپرون و مواد زیر ممکن است اثرات یکدیگر را افزایش دهند:
- داروهای ضد افسردگی
- ضد درد
- داروهای افسردگی مرکزی (مانند خواب آورها، داروهای روانگردان، آنتی هیستامین ها)
داروهای حاوی پیپامپرون اثر لوودوپا و بروموکریپتین را کاهش می دهند. هر دو دارو در بیماری پارکینسون تجویز می شوند.
مصرف همزمان با پیپامپرون ممکن است اثر داروهای ضد فشار خون را کاهش دهد. از ترکیب با سایر داروهایی که ممکن است فاصله QT را نیز طولانی کنند (مانند داروهای ضد آریتمی، آنتی بیوتیک های ماکرولید، ضد مالاریا) یا منجر به کمبود پتاسیم (هیپوکالمی) (مانند برخی از دیورتیک ها) باید اجتناب شود.
دارو با پیپامپرون ممکن است توانایی واکنش را مختل کند. بنابراین، در طول درمان نباید به طور فعال در ترافیک جاده شرکت کرد یا با ماشین آلات سنگین کار کرد.
محدودیت های سنی
کودکان و نوجوانان زیر 18 سال ممکن است فقط پس از ارزیابی دقیق سود-خطر توسط پزشک، پیپامپرون را دریافت کنند.
بارداری و شیردهی
جایگزین های آزمایش شده بهتر پرومتازین (برای بی قراری و بی قراری) و آمی تریپتیلین و دیفن هیدرامین (برای اختلالات خواب) هستند.
نحوه دریافت دارو با پیپامپرون
داروهای حاوی پیپامپرون در آلمان و سوئیس نیاز به نسخه دارند و بنابراین فقط با نسخه پزشک از داروخانه ها در دسترس هستند. در آلمان، ماده فعال به صورت قرص، آب میوه یا محلول خوراکی در دسترس است، در حالی که در سوئیس فقط به صورت قرص موجود است.
پیپامپرون از چه زمانی شناخته شده است؟
ماده موثره پیپامپرون متعلق به گروهی از مواد فعال است که برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گرفته اند (نسل اول آنتی سایکوتیک ها). در این میان، آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم (به اصطلاح «آنتی‌سایکوتیک‌های غیرعادی») بر این اساس ساخته شده‌اند.
