مزمن برونشیت دائمی است التهاب از دستگاه تنفسی که عمدتا افراد سیگاری و سیگاری های قبلی را تحت تأثیر قرار می دهد. در آلمان ، حدود 20 درصد از مردان بزرگسال تحت تأثیر مزمن قرار دارند برونشیت، که می تواند کیفیت زندگی را به ویژه در مراحل پیشرفته به شدت محدود کند.
چه زمانی برونشیت مزمن است؟
مزمن برونشیت علائم مشابه را نشان می دهد برونشیت حاد. با این حال ، به گزارش جهان سلامتی سازمان (WHO) ، تنها در صورت وجود حداقل سه ماه برونشیت مزمن نامیده می شود سرفه یا سایر علائم برونشیت در طی دو سال (یک سال برای کودکان). افراد سیگاری بسیار بیشتر از افراد غیر سیگاری تحت تأثیر این بیماری قرار دارند. مردان دو تا سه برابر بیشتر از زنان در معرض این بیماری هستند. بروز بیماری با افزایش سن افزایش می یابد و در دهه 7 زندگی به اوج خود می رسد.
برونشیت مزمن به سه درجه شدت طبقه بندی می شود:
- برونشیت مزمن ساده: سفید مخاطی خلط بدون انسداد برونش (اصطلاحاً سیگاری) سرفه).
- برونشیت انسدادی مزمن: خلط با انسداد به دلیل خلط چسبناک (دیسکرینیا) و تورم مخاطی.
- آمفیزم انسدادی: مانند برونشیت انسدادی مزمن ، اما علاوه بر این با افزایش مانده حجم و کاهش منطقه تبادل گاز
علل برونشیت مزمن
تکرار وقوع برونشیت حاد می توان رهبری به برونشیت مزمن اما برونشیت مزمن همچنین می تواند به مرور زمان بعد از بیماری های دیگر ، به عنوان مثال سیاه نفس ایجاد شود سرفه، و همچنین از طریق آسیب مزمن (تنباکو دود ، هوای غبارآلود در معادن سنگزنی ، آسیاب آسیاب ، نخ ریسی ، آسیاب بافی ، نانوایی ، آسیاب و غیره).
برونشیت مزمن نیز در موارد احتقان بیشتر در مكان ایجاد می شود گردش خون ریوی، مزمن قلب و کلیه بیماری ها ، کمر خمیده و چسبندگی پلور. در افراد مسن ، بروز بیش تورم ریوی غیرمعمول نیست ، که به نوبه خود یکی از علل مکرر برونشیت مزمن است.
علائم برونشیت مزمن
به طور معمول ، فرد مبتلا در ابتدا سالها به سختی علائمی دارد. سرفه با مخاط سفید خلط، که عمدتا در صبح ظاهر می شود ، توسط اکثر افراد جدی گرفته نمی شود. تولید بیش از حد مخاط باعث انسداد مجاری تنفسی کوچک (برونشیولی) ، بازدم را دشوار کرده و سرفه را تحریک می کند. سرفه شدید مداوم می تواند باعث گسترش بیش از حد آلوئول شود.
با گذشت سالها ، تحریک مداوم و التهاب از راه های هوایی بازسازی از ریه بافت. این فرآیند تورم بیش از حد آلوئول ها را ایجاد می کند و ایجاد یک نفخ شکم را امکان پذیر می کند ریه. آسیب شناسی تغییر کرده است ریه بافت نمی تواند به اندازه کافی از تبادل طبیعی گاز اطمینان حاصل کند. بنابراین مبتلایان از تنگی نفس شکایت دارند ، که در ابتدا فقط تحت فشار ، اما بعداً در حالت استراحت نیز رخ می دهد.
علاوه بر این ، افراد مبتلا به برونشیت مزمن بسیار مستعد ابتلا به عفونت های باکتریایی هستند که با زیاد همراه است تب، به طور کلی وخیم تر شرط و خلط چرکی. به این عفونت باکتریایی بافت از قبل آسیب دیده ، تشدید عفونت گفته می شود.
مرحله برونشیت مزمن
برونشیت مزمن در نتیجه این تورم بیش از حد و باریک شدن مجاری تنفسی توسط مخاط ایجاد می شود. پس از سالها فاقد علائم ، بیمار در اثر فشار به آرامی دچار تنگی نفس تشنج می شود. تشدید حاد و مرتبط با عفونت برونشیت مزمن به دلیل استعمار باکتریایی در بافت آسیب دیده قبل و بیشتر و بیشتر اتفاق می افتد.
در مرحله نهایی بیماری ، اکسیژن کمبود، کربن تجمع دی اکسید ، درست است قلب فشار و بعد ضعف قلب راست (کور pulmonale) اضافه می شوند. کانونی ذات الریه هنگام برونش رخ می دهد التهاب به ریه های اطراف گسترش می یابد. آبسه های ریوی و ریوی گانگرن ممکن است در آلوئولهای متسع رخ دهد.
