پاتوژنز (توسعه بیماری)
نورونهای حرکتی (سلولهای عصبی حرکتی) به طور معمول تکانه های عصبی را از ناحیه انتقال می دهند مغز و نخاع (= CNS ، مرکزی سیستم عصبی) به عضلات بدن. هر عضله اسکلتی محرک های عصبی خود را از دو سلول عصبی ، نورون 1 حرکتی (حرکات عصبی فوقانی) و حرکات عصبی دوم (حرکات عصبی تحتانی) دریافت می کند. نورون 2 حرکتی از قشر مغز در منشا می گیرد مغز و حرکات آگاهانه را تحریک می کند. این یک آکسون (فرآیندی) که منجر به نورون 2 می شود. این به نوبه خود توسط an به عضله متصل می شود آکسون. حرکات عصبی تحتانی ، محرک ها را از نرون بالا به عضله منتقل می کند. در بیماری ALS هر دو نورون آسیب دیده است. از دست دادن نخاع سلولهای عصبی را می توان به انحطاط خاصی نسبت داد مغز مناطق. آتروفی از گانگلیون سلول ها در هسته های عصب حرکتی و شاخ قدامی مدولاری نیز می توانند نشان داده شوند. وقتی اولین نورون های حرکتی از بین می روند ، در ابتدا فلج اتفاق نمی افتد. پارسی آشکار (فلج قابل تشخیص) تا زمانی که حدود 30-50٪ از سلولهای عصبی از بین نرود ، آشکار نمی شود. در نتیجه ، درمان زودرس بیماری به ندرت امکان پذیر است ، زیرا بیماری فقط در یک مرحله پیشرفته آشکار می شود. از طرف دیگر ، در ورزشکاران رقابتی ، با کاهش زود هنگام عملکرد قابل تشخیص از نظر آماری ، می توان شروع اولیه بیماری را تعیین کرد. یک مثال برجسته ، ستاره بیس بال آمریکایی لو گریگ است که در 36 سالگی به این بیماری مبتلا شد. در 37 سالگی ، لو گریگ درگذشت. شواهد فزاینده ای برای اثبات این فرضیه که ALS به علت ویروس های خونی ایجاد می شود ، وجود دارد. اینها در طی تکامل به ژنوم انسان فرو رفته اند و ممکن است با جهش در طول زندگی دوباره فعال شوند. همچنین ممکن است پروتئین TDP-43 در پاتوژنز ALS نقش داشته باشد: یک مقدار زیاد غلظت TDP-43 بیماریزا ممکن است در پلاسمای سلول باشد رهبری به اختلال در دفع TDP-43 توسط autophagosomes - سایپرز ، باشگاه دانش این منجر به تضعیف "خود تمیز کردن" سلولهای عصبی می شود. تخریب حرکات نورون 1 (= حرکات عصبی فوقانی ؛ واقع در قشر حرکتی (قشر مغز)) منجر به علائم زیر می شود:
- اسپاسم جمع کننده (اسپاسم عضلات جمع کننده در سمت داخلی ران).
- آتاکسی (اختلالات راه رفتن)
- کم خونی
- بیماری صرع
- بی اختیاری مثانه ادرار
- اسپری شدن پاها (فلج اسپاستیک هر دو پا).
- Spasticity (افزایش تون عضلانی)
- کمبود
تخریب نورون دوم حرکتی (نورون حرکتی پایین ؛ شاخ قدامی نخاع / مولد ضربه برای عضلات) منجر به علائم زیر می شود:
- رفلکس های ذاتی خاموش
- جذاب انقباض (انقباض عضله).
- فلج محیطی حرکتی که به آرامی پیشرفت می کند.
- آتروفی عضلانی (آتروفی بافت عضلات).
علل (علل)
علت بیماری مشخص نیست. احتمال استعداد ژنتیکی وجود دارد. بیماری های ویروسی یا خودایمنی نیز مورد بحث قرار گرفته است. علل بیوگرافی
- بخشی از موارد (تقریباً 10٪) به طور نامنظم ارثی هستند (ALS خانوادگی ؛ FALS) ، غالباً اتوزوم غالب بلکه مغلوب هستند. 90٪ موارد ALS به صورت پراکنده (SALS) است. FALS: ژن هایی که بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند ، C9ORF72 ، SOD1 ، TDP-43 ، FUS و TBK1 هستند. KIF5A (پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی rs113247976 در شش درصد بیماران ALS پیدا شد) جهش های ژنی زیر شناخته شده است:
- جهش های سوپراکسید دیسموتاز 1 (SOD1) ژن (15-20٪ موارد FALS).
- جهش در اتصال DNA / RNA پروتئین ها TDP-43 (پروتئین اتصال دهنده TAR DNA 43) و FUS / TLS (ذوب شده در سارکوم / ترجمه شده در لیپوسارکوم) (تقریباً 5٪ موارد ALS خانوادگی).
- انبساط های هگنوکلئوتیدی GGGCC در کروموزوم 9 قاب باز 72 (C9ORF72) ژن (تا 50٪ موارد FALS و تا 20٪ موارد SALS را تشخیص دهید).
- مشاغل - بازیکنان حرفه ای فوتبال: به دلیل ضربه سر.
آلودگی محیط زیست - مسکرات (مسمومیت).
- اگزوز دیزل (حاوی هگزان (ترکیب شیمیایی متعلق به آلکان ها) و فرمالدئيد): 13٪ خطر را در مردان افزایش می دهد.
- میدانهای الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار کم (مردان) (مطالعه مشاهده ای).
- سموم دفع آفات: پنتاکلروبنزن (OR 2.21 ؛ 1.06-4.60) و سیس کلردان (OR 5.74 ؛ 1.80-18.20).
- دی فنیل پلی برومینه اتر 47 (یا 2.69 ؛ 1.49-4.85).
- بی فنیل های پلی کلرینه (PCB ها): PCB 175 (OR 1.81؛ 1.20-2.72) و PCB 202 (OR 2.11؛ 1.36-3.27) توجه: بی فنیل های پلی کلر متعلق به برهم زننده های غدد درون ریز (مترادف: xenohormones) است که حتی در کمترین مقدار می تواند آسیب برساند سلامت با تغییر سیستم هورمونی.
