علائم و عواقب
بستگی دارد که چگونه آتلکتازی توسعه می یابد و چقدر قسمت آسیب دیده از آن بزرگ است ریه است ، ایجاد و ظهور آتلکتازی می تواند بدون توجه باقی بماند و یا با آن همراه باشد درد، سرفه و شدید تنفس سختی ها به خصوص توسعه به اصطلاح پنوموتوراکس اغلب دردناک است. از آنجا که کمبود اکسیژن در مناطق آسیب دیده وجود دارد ، خون با محکم کردن جریان به طور واکنشی جریان کاهش می یابد عروق (سازوکار اولر-لیلستراند).
این برای اطمینان از اینکه خون پس از آن از طریق ریه ها واقعاً غنی از اکسیژن است. با این حال ، این انقباض (انقباض عروقی) مقاومت در برابر آن را نیز افزایش می دهد قلب باید پمپ کند ، که می تواند منجر به مشکلات بعدی شود ، به ویژه در موارد تلفظ آتلکتازی یا از قبل موجود قلب شکست. علاوه بر این ، ریه قطعات با فقیر خون تأمین بیشتر در معرض عفونت و التهاب هستند ، به عنوان مثال ذات الریه، و رسوبات آب (ادم) بیشتر محتمل است. اگر خون در ریه ها به طور کلی دیگر با اکسیژن کافی بارگیری نشود ، این می تواند منجر به اصطلاح شود سیانوز با تغییر رنگ آبی ناخن ها ، لب ها و زبان. تصویر بالینی از یک تنش پنوموتوراکس، که در آن تجمع هوا در اطراف ریه با هر نفس از طریق مکانیسم دریچه افزایش می یابد ، زندگی را تهدید می کند.
تشخیص
در طول معاینه پزشکی آتلکتازی با میرایی صدای کوبیدن خود را نشان می دهد ، در هنگام گوش دادن (سمع) ضعیف تر است تنفس صدا قابل توجه است با کمک یک اشعه ایکس، CT یا سونوگرافی معاینه ، آتلکتازی نیز بیش از هر چیز با کاهش حجم ناحیه آسیب دیده و افزایش چگالی مرتبط است. در مورد آتلکتازی بزرگتر ، ساختارهای اطراف می توانند به سمت آن تغییر مسیر دهند.
به تازگی، ام آر آی ریه با هلیوم به عنوان یک روش تشخیصی جدیدتر اضافه شده است. آتلکتازی در نشان داده شده است اشعه ایکس تصویر به صورت سایه های یکنواخت است ، که به سمت مرزهای لوب های ریه است. یافته های رادیولوژیک کاهش حجم ریه را به دلیل مناطق بدون هوا آتلکتازی نشان می دهد. بسته به میزان آتلکتازی ، یک افزایش نیز وجود دارد دیافراگم و جابجایی ریه ها و نای به طرف آسیب دیده.
درمان
آتلکتازهای کوچک معمولاً خود به خود یا با کمک بازآرایی و از بین می روند تمرینات تنفسی؛ مداخله به ویژه برای رویدادهای بزرگتر ضروری است. در مورد آتلکتاز فشاری ، عنصر منقبض کننده (هوا ، خون ، چرک، آب) سپس با کمک یک لوله تخلیه (زهکشی) خارج می شود. تهویه با فشار بیش از حد نیز تصور می شود تا بتواند بخشهای فشرده شده ریه را دوباره باز کند. به صورت علامت دار ، می توان اکسیژن را به هوای تنفسی اضافه کرد. مهمتر از همه ، با وجود آتلکتازی ، همیشه روشن کردن علت مهم است ، زیرا آتلکتازی می تواند نشانه یک بیماری جدی باشد.