فیبریلاسیون بطنی چیست؟
فیبریلاسیون بطنی، یا به اختصار فیبریلاسیون بطنی، یک اختلال ریتم است که از حفره های قلب منشا می گیرد. به طور معمول، سلول های عضلانی حفره های قلب 60 تا 80 بار در دقیقه منقبض می شوند. در طی این فرآیند، خون جمع آوری شده در بطن ها با انقباض هماهنگ عضله قلب، ضربان قلب، به گردش خون سیستمیک پمپ می شود. بین ضربان قلب، بطن ها دوباره پر از خون می شوند.
با این حال، به دلیل این فرکانس بسیار سریع، دیگر ضربان قلب موثر در فیبریلاسیون بطنی رخ نمی دهد. به دلیل تعداد بسیار زیاد تحریکات بی نظم، سلول های ماهیچه ای دیگر به طور همزمان منقبض نمی شوند. بنابراین قلب دیگر خون را به گردش خون سیستمیک پمپ نمی کند. نبض دیگر در افراد مبتلا قابل لمس نیست. این منجر به توقف گردش خون می شود. بنابراین فیبریلاسیون بطنی همیشه تهدید کننده زندگی است و در صورت عدم درمان در عرض چند دقیقه منجر به مرگ می شود.
علائم فیبریلاسیون بطنی مشابه علائم ایست قلبی است. فرد مبتلا خیلی سریع بیهوش می شود، معمولاً تنها پس از ده تا ۱۵ ثانیه. رنگ پریده، لب هایشان آبی و مردمک هایشان پهن و ثابت است. پس از حدود 15 تا 30 ثانیه، تنفس متوقف می شود. نبض قابل لمس نیست. گاهی اوقات افراد مبتلا خود را خیس کرده یا مدفوع کرده اند.
علل فیبریلاسیون بطنی چیست؟
- بیماری عروق کرونر قلب (CHD)، حمله قلبی
- بیرون کشیدن دیواره های قلب (آنوریسم دیواره قلب پس از انفارکتوس میوکارد)
- نارسایی قلبی مشخص
- التهاب عضله قلب (میوکاردیت)
- نقایص مادرزادی قلب
- آمبولی ریه
- تصادف برق
- دارو، دارو، مسمومیت
- کمبود اکسیژن (خفگی، غرق شدن)
- عدم تعادل مواد معدنی (به عنوان مثال، کمبود پتاسیم)
- تجمع مایع در پریکارد (افیوژن پریکارد)
- ناهنجاری مادرزادی در سیستم هدایت قلب
تشخیص و معاینه
اگر قربانی بیهوش است و نبض احساس نمی شود، بسیار مهم است و در صورت شک نجات دهنده است که افراد حاضر بلافاصله اقدامات احیا را بدون تشخیص شروع کنند و با پزشک اورژانس تماس بگیرند.
رفتار
اگر فیبریلاسیون بطنی در غیاب پزشک یا بدون دسترسی به دفیبریلاتور رخ دهد، اولین اقدام اورژانسی توسط اولین پاسخ دهندگان، احیای قلبی ریوی است: ابتدا فشارهای قفسه سینه با سرعت 100 تا 120 فشار در دقیقه انجام می شود.
هر چه زودتر دفیبریلاسیون انجام شود، شانس زنده ماندن افراد مبتلا بیشتر است. اما گاهی اوقات لازم است این روش تکرار شود. در این حالت ادامه احیای قلبی ریوی بین شوک ها مهم است. اگر دفیبریلاسیون ناموفق باشد، پزشک اورژانس ممکن است داروهای خاصی مانند آدرنالین را تجویز کند.
اگر شرایط زمینه‌ای مانند بیماری قلبی یا عدم تعادل الکترولیت‌ها وجود داشته باشد، برای کاهش خطر فیبریلاسیون بطنی مکرر، درمان آن‌ها نیز مهم است.
سیر بیماری و پیش آگهی
اگر دفیبریلاسیون موفقیت آمیز بود، هنوز ممکن است مغز و سایر اندام ها آسیب دیده باشند. به خصوص اگر اقدامات احیا خیلی دیر انجام شود، خطر آسیب دائمی مغز قابل توجه است.
فیبریلاسیون بطنی اگر درمان نشود همیشه کشنده است. بنابراین مهم است که افرادی که در شرایط اضطراری حضور دارند از احیا یا دفیبریلاسیون فرد آسیب دیده اجتناب نکنند. صدمات احتمالی که ممکن است رخ دهد در مقایسه با پیش آگهی فیبریلاسیون بطنی ناچیز است.
