نشانه ها
تشخیص سینوزیت اسفنوئید یا سینوزیت معمولاً از قبل مشخص است که فرد مبتلا شکایات / علائم مشخصه (سردرد ، بو کشیدن، بویایی /طعم اختلالات ، گرفتگی ، آبریزش بینی) به منظور تأیید بیشتر تشخیص ، یک معاینه آندوسکوپیک می تواند توسط پزشک انجام شود ، که در آن آندوسکوپ از طریق سوراخ های بینی یا دهان از نظر بصری سینوس ها را نشان می دهد. به این ترتیب می توان به طور دقیق مشخص کرد که کدام سینوس ها آسیب دیده اند و آیا ویژگی های آناتومیکی وجود دارد که می تواند دلیل احتمالی باشد.
علاوه بر این ، جمع آوری ترشحات سینوس پارانازال در طول دوره امكان پذیر است آندوسکوپی، به طوری که اینها می توانند به آزمایشگاه ارسال شوند - در صورت لزوم - و میکروب شناسی می تواند عامل بیماری زا را تعیین کند. دانستن دقیق پاتوژن ، یک درمان بسیار خاص را ممکن می کند ، زیرا پس از آن می توان به طور مطلوبی با میکروب تنظیم کرد. اگر تشخیص براساس بیمار باشد تاریخچه پزشکی و آندوسکوپی ثابت می کند که دشوار است یا یافته های حاصل غیرقابل نتیجه است ، می توان از روش های تصویربرداری بعدی استفاده کرد: در اینجا CT (توموگرافی کامپیوتری) بهترین روش انتخابی است ، زیرا تصاویر مقطعی حاصل می تواند احتقان ترشح احتمالی ، واکنش های التهابی ، ویژگی های آناتومیک و تورم مخاط را در سینوس متأثر از آن علاوه بر این ، تهیه تصاویر CT قبل از هرگونه درمان جراحی برنامه ریزی شده به منظور دستیابی به یک نمای کلی از میزان فضایی التهاب ، ضروری است.
درمان
در درمان سینوزیت اسفنوئید یا به طور کلی سینوزیت ، اقدامات درمانی محافظه کارانه و جراحی در دسترس است. در بسیاری از موارد ، علائم حاد سینوزیت حتی پس از چند روز خود به خود فروکش می کنند ، بنابراین هیچ درمان حمایتی لازم نیست. از طرف دیگر ، مزمن ، مداوم سینوزیت اغلب فقط با جراحی برطرف می شود.
اگر حاد باشد سینوزیت منشأ ویروسی دارد ، الف اسپری بینی (یا قطره های بینی) برای کاهش تورم غشاهای مخاطی معمولاً توسط پزشک معالج تجویز می شود. ضد احتقان نیز ممکن است با ترکیب شود کورتیزون برای ایجاد یک اثر ضد التهابی. همچنین دوش بینی بر اساس نمک دریا و گرم سر حمام های بخار می توانند به از بین بردن ترشح لخته شده کمک کنند.
سایر داروهای موکولیتیک (به عنوان مثال ACC) را می توان به عنوان یک پشتیبانی استفاده کرد ، اگرچه تسریع در بهبودی کاملاً بحث برانگیز نیست. در صورت وجود علائم دیگر عفونت مانند تب، ضد تب و ضد التهاب اضافی است داروهای ضد درد می تواند گرفته شود (به عنوان مثال ایبوپروفن, پاراستامول) از آنجا که این معمولاً یک ویروس است ، تجویز فوری آنتی بیوتیک بی اثر است.
فقط در مواردی که وجود عفونت باکتریایی اولیه یا مشکوک به عفونت باکتریایی اضافی قابل اثبات باشد (معمولاً هنگامی که ترشح به رنگ زرد مایل به سبز زرد باشد) ، تجویز آنتی بیوتیک نشان داده می شود. اگر علت سینوزیت حاد یا حتی مزمن آلرژی ، داروهای ضد آلرژی و حساسیت بیش از حد یک گزینه درمانی مناسب هستند. اگر علائم با تمام این موارد قابل تسکین نباشد و یا اگر سینوزیت مزمن وجود دارد ، مداخلات جراحی مختلف هنوز هم می توانند موجب تسکین شوند: از یک طرف ، سینوس پارانازال پنچر شدن می تواند برای تخلیه ترشحات جمع شده انجام شود و از طرف دیگر ، خصوصیات تشریحی را می توان از بین برد.
اینها شامل صاف کردن سپتوم بینی، برداشتن بینی پولیپ ها یا کاهش مقعد بینی. اقدامات جراحی معمولاً زیر انجام می شود بیهوشی عمومی و با کمک آندوسکوپ.
