نشانه ها
اولین علائم سندرم PUPP از نیمه دوم آغاز می شود بارداری و پس از تولد کودک کاملا ناپدید شوند. در ابتدا ، تحریکات پوستی مایل به قرمز در ناحیه شکم ایجاد می شود. اندازه این سکه ها می تواند تقریباً به اندازه یک سکه باشد اما قطر آنها نیز می تواند چندین سانتی متر باشد.
پس از تشکیل پلاک ها ، خارش نیز شروع می شود ، که ممکن است به ناحیه پوست محدود شود ، اما ممکن است به بافت اطراف و بدون تأثیر گسترش یابد. چند روز بعد ، پلاک شروع به بهبودی می کند و با آن خارش عذاب آور از بین می رود. مدت کوتاهی بعد ، یا حتی اغلب اغلب با هم تداخل دارند ، یک یا چند مورد جدید پلاکمانند تغییرات پوستی شروع به رشد در یک قسمت معمولاً متفاوت از بدن می کند ، که همچنین دارای خارش همراه است.
این تناوب ها از پلاک شکل گیری و بهبود می تواند چندین هفته یا ماه طول بکشد. به عنوان یک قاعده ، علائم بلافاصله پس از تولد کودک از بین می روند. در طول تشکیل پلاک و خارش ، هیچ علائم همراه دیگری از جمله وجود ندارد تب, تهوع و / یا کاهش وزن
با این حال ، فشار روانی افراد آسیب دیده نباید عطسه شود. بدون درمان ، خارش می تواند بسیار شدید باشد و منجر به بی قراری ، پرخاشگری و تمرکز شود. همچنین خارش پوست خارش برای زنان باردار مبتلا معمول است ، که نه تنها بعد از اولین کاهش خارش را افزایش می دهد ، بلکه منجر به اثرات پوستی و خونریزی می شود. در موارد نادر ، به خصوص اگر خارش درمان نشود و فرد آسیب دیده خراشیده شود به شدت ، ممکن است زخم در پوست نیز ایجاد شود.
از آنجا که علت یک سندرم PUPP ناشناخته است ، هیچ درمان درمانی وجود ندارد بلکه فقط یک درمان علامتی است. این مبتنی بر درمان علائم ناشی از a است سندرم PUPP. از آنجا که خارش و التهاب تغییرات پوستی منجر به سندرم PUPP می شوند ، عمدتا از داروهای ضد التهاب و ضد آلرژی استفاده می شود.
آنتی هیستامین ها و کورتیزون آماده سازی به شکل پماد عمدتا برای کاهش خارش استفاده می شود. از آنجا که بدن مادر و کودک متولد نشده هم بخش بزرگی از بدن خود را تولید می کنند کورتیزون در طی بارداری، برای جلوگیری از مصرف بیش از حد کورتیزون کل ، باید حد بالایی خاصی در درمان کورتیزون مبتنی بر دارو مشاهده شود. خون. کورتیزون آماده سازی هایی که در سندرم PUPP استفاده می شود معمولاً به صورت پماد یا کرم به بیماران داده می شود.
جذب سیستمیک در بدن نسبتاً کم است و کورتیزون بیشترین تأثیر موضعی را روی پوست دارد. آنتی هیستامین ها معمولاً به صورت قرص تجویز می شوند و هدف از آن رفع خارش شدید است. در بیشتر موارد ، یک دوز روزانه یک قرص در روز کافی است ، اگرچه باید توجه داشت که تحت آنتی هیستامین ، خستگی شدید ایجاد می شود.
به همین دلیل ، قرص فقط باید عصر بخورد. همچنین ، آنتی هیستامین (به عنوان مثال ستیریزین شناخته شده از درمان یونجه تب) باید فقط در صورت نیاز یا برای مدت زمان کوتاه در یک زمان مصرف شود. به عنوان یک درمان حمایتی ، می توان از کرم های مناسب پوست یا لوسیون های شستشو در مناطق آسیب دیده پوست استفاده کرد. پاکت های خیس خورده با بابونه همچنین می تواند به بهبود سریع پوست و رفع خارش کمک کند.
