نشانه ها
علائم معمول باز پا هستند تغییرات پوستی در ساق پا؛ اینها می توانند به صورت لکه های رنگدانه ای یا به عنوان تغییر رنگ زرد مایل به قهوه ای. اینها اغلب با همراه هستند اگزما از پوست ، که می تواند مرطوب باشد ، و خارش با شدت مختلف. با گذشت زمان ، پوست قبل از اینکه در نهایت (به ندرت چندین) به لکه های باز تبدیل شود که دیگر بهبود نمی یابند ، خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و سخت به نظر می رسد.
اگر چنین نقصی بیش از 6 هفته بدون نشان دادن تمایل به بهبودی ادامه داشته باشد ، به آن باز می گویند پا. علاوه بر این، پا تورم ممکن است قبلاً در گذشته وجود داشته باشد و اغلب اتفاق افتاده باشد. پاها احساس لنگی و خستگی می کنند. در برخی موارد در این مرحله مقدماتی حلقه وریدی در حاشیه پا مشاهده می شود.
این یک الگوی عروقی شبیه تار عنکبوت است که اغلب در لبه داخلی پا و مچ پا داخلی قابل مشاهده است. آن پای باز معمولاً نتیجه a است رگ ضعف. در مدت زمان طولانی تری ، مایعات در پاها و پایین ساق ها جمع می شود.
این رسوبات آب باعث احساس تنش در پوست می شود ، اما همچنین می تواند باعث شود درد. در مقطعی ، بافت چنان آسیب دیده است که نواحی باز ایجاد می شود. ناگهان دیگر هیچ پوست محافظتی وجود ندارد ، بنابراین تأثیرات خارجی مانند لمس ، فشار ، گرما یا سرما به آن ضربه می زند دردفیبرهای عصبی را بسیار مستقیم تر هدایت می کنند.
در نتیجه ، آنها اغلب به طور نامتناسب قوی باعث تحریک می شوند درد. علاوه بر این ، نواحی باز به راحتی ملتهب می شوند ، که باعث درد نیز می شود. همزمان با آسیب دیدن بافت ، آسیب به رشته های عصبی نیز اغلب اتفاق می افتد.
اگر اینها فقط تا حدی آسیب دیده باشند ، می توانند اطلاعات نادرست را به مغز، به همین دلیل است که در واقع محرک های بی خطر به طور ناگهانی به عنوان درد تعبیر می شوند. اگر رشته های عصبی کاملاً از بین بروند ، عکس این اتفاق می افتد: مغز دیگر هیچ اطلاعاتی از منطقه آسیب دیده دریافت نمی کند ، بنابراین بی حسی ایجاد می شود و درد دیگر احساس نمی شود. اگر یک پای باز شروع به بو بد ، این نشان می دهد که بافت توسط کلونیزه می شود باکتری یا بافت مرده
به دلیل عدم وجود خون گردش خون و محافظت ضعیف از ناحیه باز ، چنین عفونت هایی می توانند خیلی سریع ایجاد شوند. در این حالت ، مشورت با پزشکی که می تواند یک درمان مناسب را علیه استعمار باکتری آغاز کند ، ضروری است. در مواقع اضطراری باید بخشی از بافت بریده شود تا از عفونت جلوگیری شود.
در بیشتر موارد علت آن پای باز ضعف رگها است. رگها هستند عروق که قرار است حمل و نقل خون از پاها به عقب قلب. از آنجا که این حمل و نقل باید در برابر نیروی جاذبه باشد ، به اصطلاح دریچه های وریدی در این ها قرار دارند عروق.
اجازه می دهند خون در برابر گرانش بلند شود و سپس از جریان مجدد آن به داخل پا جلوگیری کند. با این حال ، اغلب ، این دریچه های وریدی در سنین پیری از کار می افتند ، به همین دلیل خون دائماً به داخل پا فرو می رود. بدون این جریان برگشتی وریدی ، بسیاری از مواد زائد از پاها پاک نمی شوند. در عوض ، آنها به بافت حمله می کنند.
فشار اضافی از مایع به بافت آسیب می رساند. با گذشت زمان ، این منجر به لکه های باز در پاها و پاها می شود. از آنجا که پوست دیگر مایعات جمع شده در بافت را نگه ندارد ، آب خارج می شود.
اقدامات درمانی مانند مراقبت خوب از زخم به جلوگیری از این امر کمک می کند. از پانسمان زخم در اینجا برای جلوگیری از خروج مایعات استفاده می شود. برای جلوگیری از احتباس بیشتر آب ، پیچیدن پاها نیز مفید است.
