ضربان ساز مغز چیست؟
ضربان ساز مغز یک دستگاه فنی است که برای درمان بیماری های عصبی مختلف استفاده می شود. جراح ضربان‌ساز مغز را – شبیه به ضربان‌ساز قلبی – در مغز وارد می‌کند، جایی که تکانه‌های الکتریکی با فرکانس بالا را به نواحی خاصی از مغز می‌رساند. این به عنوان تحریک عمیق مغز شناخته می شود. اگرچه مکانیسم دقیق عمل این روش هنوز روشن نشده است، فرض بر این است که تکانه‌های الکتریکی نواحی خاصی از مغز را مهار می‌کنند و در نتیجه علائم بیماری‌های عصبی را کاهش می‌دهند.
درمان ضربان ساز مغز چه زمانی انجام می شود؟
زمینه های احتمالی کاربرد بیماری های عصبی مختلف است. ضربان ساز مغز بیشتر برای بیماری پارکینسون استفاده می شود: در اینجا "تحریک عمیق مغز" لرزش معمولی (لرزش) و تحرک بیش از حد (دیسکینزی) افراد مبتلا را بهبود می بخشد. بیماری های دیگری که در آنها بیماران می توانند از ضربان ساز مغز بهره مند شوند عبارتند از:
- لرزش اساسی (اختلال حرکتی، معمولاً دست ها)
- دیستونی عمومی یا سگمنتال (انقباض غیرارادی عضلات اسکلتی)
- کر هانتینگتون
- صرع کانونی
- اختلال وسواس فکری-اجباری روانی
در طول درمان با ضربان ساز مغز چه می کنید؟
قبل از اینکه پزشک ضربان ساز مغز را وارد کند، بیمار را معاینه می کند. او به دقت علائم بیماری بیمار را ثبت می کند و نحوه رشد آنها را در طول روز تعیین می کند. معاینه مغز با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و آزمایش حافظه انجام می شود.
بر اساس این بررسی‌های اولیه، پزشک می‌تواند خطر عوارض جانبی احتمالی را در مقابل مزایای حاصل از ضربان‌ساز مغز اندازه‌گیری کند.
ضربان ساز مغز: کاشت
ابتدا جراح مغز و اعصاب سر بیمار را در یک حلقه به اصطلاح استریوتاکتیک ثابت می کند. این با بی حسی موضعی به استخوان جمجمه متصل می شود و از حرکت سر جلوگیری می کند. یک تصویر MRI تکراری از سر اطلاعات لازم را در مورد ناحیه مغزی که جستجو می‌شود فراهم می‌کند و برنامه‌ریزی دقیق مسیر دسترسی را ممکن می‌سازد.
جراح مغز و اعصاب از طریق یک برش کوچک در پوست، نمای بدون مانعی از کلاهک جمجمه به دست می آورد. او اکنون یک سوراخ کوچک در استخوان ایجاد می کند که از طریق آن چندین میکروالکترود را وارد مغز می کند. قرار دادن الکترودها بدون درد است زیرا خود مغز حسگر درد ندارد.
بقیه عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح اکنون مولد پالس ضربان ساز مغز را در زیر استخوان ترقوه یا در ناحیه قفسه سینه زیر پوست بیمار قرار می دهد و آن را از طریق کابلی که زیر پوست نیز عبور می کند به الکترودهای مغز متصل می کند. کل این روش حدود پنج تا شش ساعت طول می کشد.
خطرات درمان ضربان ساز مغز چیست؟
برخی از خطرات مرتبط با تحریک عمقی مغز وجود دارد که پزشک از قبل به طور مفصل به بیمار اطلاع می دهد. بین عوارضی که می تواند از مداخله جراحی ایجاد شود و عوارض جانبی ناشی از تحریک الکترونیکی ناحیه انتخاب شده مغز تمایز قائل می شود.
خطرات ناشی از جراحی
مانند تمام جراحی ها، این روش می تواند منجر به آسیب به رگ های خونی و خونریزی مربوطه شود. اگر خونریزی بر بافت مغز فشار بیاورد، علائم عصبی ممکن است در موارد نادر رخ دهد، به عنوان مثال فلج یا اختلالات گفتاری. با این حال، اینها معمولاً پسرفت می کنند. سایر عوارض احتمالی عبارتند از:
- قرارگیری یا لغزش نادرست الکترودها (در این صورت ممکن است یک روش جدید لازم باشد).
- عفونت های مغزی یا مننژیت (آنسفالیت، مننژیت)
- @ نقص فنی ضربان ساز مغز
خطرات ناشی از تحریک الکتریکی
بعد از قرار دادن پیس میکر مغزی چه نکاتی را باید در نظر بگیرم؟
مولد پالس ضربان ساز مغزی را می توان از طریق پوست برنامه ریزی کرد و تنها چند روز پس از عمل روشن می شود. ابتدا باید از این روش بهبودی حاصل کنید. لطفاً به خاطر داشته باشید که ممکن است چندین هفته طول بکشد تا نبض ها به صورت جداگانه تنظیم شوند. بنابراین اگر در همان ابتدا موفقیت درمانی مطلوب را احساس نکردید صبور باشید.
همچنین به خاطر داشته باشید که ضربان ساز مغز علت این بیماری را درمان نمی کند، بلکه فقط علائم آن را تسکین می دهد. این بدان معنی است که اگر ضربان ساز مغز خاموش یا برداشته شود، علائم شما برمی گردد.
باتری های یک ضربان ساز مغزی پس از حدود دو تا هفت سال تمام می شوند و نیاز به تعویض دارند. با این حال، این روش پیگیری نیازی به بیهوشی عمومی ندارد. یک بی حس کننده موضعی کافی است.
