رفتار
این درمان می تواند علتی و علامتی باشد. درمان علامتی در درجه اول شامل درد تسکین ، که در مورد سندرم محفظه فوراً مورد نیاز است. این را می توان با انجام داد داروهای ضد درد از گروه NSAID.
این شامل ایبوپروفن, دیکلوفناک یا ایندومتاسین. در مورد بسیار زیاد درد, داروهای ضد درد همچنین می تواند به عنوان بیمار در بیمارستان به صورت داخل وریدی تجویز شود. با این حال ، علت درمانی باید در اولویت اول در مورد سندرم محفظه تحتانی باشد پا.
یک سندرم محفظه مزمن خفیف ، اولیه یا نهفته را می توان با استراحت ، ارتفاع و خنک شدن درمان کرد. این باعث کاهش متابولیسم در عضله می شود ، که به نوبه خود تورم و خونریزی را کاهش می دهد و بنابراین فشار در لوب عضلانی را کاهش می دهد. جایگزین درمان محافظه کارانه جراحی است. برای جلوگیری از آسیب ثانویه جدی ، در بیشتر موارد سندرم محفظه حاد ضروری است. این عمل مستقیماً فشار موجود در محفظه را کاهش می دهد ، که فشار حاد را کاهش می دهد و می تواند صدمات علی و همچنین صدماتی را که قبلاً ایجاد شده است بهبود بخشد.
چه زمانی نیاز به جراحی است؟
جراحی در بیشتر موارد سندرم کامپارتمان ضروری است. مکانیسم سندرم محفظه نشان می دهد که فشار خاصی در عضله یک دایره معیوب را حرکت می دهد ، در نتیجه فشار برای همیشه افزایش می یابد تا اعصاب و عضلات با عواقب جدی می میرند. به همین دلیل یک عمل باید خیلی زود انجام شود تا خیلی دیر. افزایش اندک فشار توسط عضلات و فاشیا قابل تحمل است. اما اگر فشار آنقدر زیاد شود که رگهای ریز و درشت فشرده شده و اکسیژن کم داشته باشند خون دیگر به بدن منتقل نمی شود ، بدن دیگر قادر به آزاد کردن فشار نیست و باید جراحی در اسرع وقت انجام شود.
روش جراحی
خطرات تقسیم بندی به طور کلی کم است. از آنجا که هر روش جراحی آسیب به ساختارهای تشریحی است ، عوارض جزئی یا عمده ای ایجاد می شود. اینها شامل عفونت هایی است که باعث تحریک سطحی یا آبسه های عمیق می شوند.
علاوه بر این ، صدمات به عضلات ، وریدها ، عروق و اعصاب می تواند در طی جراحی در قسمت تحتانی رخ دهد پا، منجر به عوارض ثانویه مربوطه می شود. این عمل همچنین می تواند منجر به سندرم های محفظه جدید شود. به دلیل وجود زخم بزرگ که اغلب فقط پس از فروکش شدن تورم بسته می شود ، ممکن است جای زخم و انقباض مشخصی ایجاد شود که باعث مشکلات بینایی و عملکردی می شود.
