کف لگن چیست؟
کف لگن بسته شدن پایینی لگن کوچک است. از سه لایه ماهیچه تشکیل شده است که فقط دهانه های باریکی برای روده، دستگاه ادراری و اندام های تولید مثل دارد. از داخل به بیرون، اینها عبارتند از: دیافراگم لگن، دیافراگم ادراری تناسلی و لایه اسفنکتر خارجی.
سه لایه ماهیچه ای مانند یک بادبزن روی هم قرار گرفته اند و در چند نقطه توسط فیبرهای عضلانی و فاسیا به یکدیگر متصل می شوند. در مجموع ضخامت آنها حدود چهار سانتی متر است.
لگن دیافراگم
قوی ترین و بزرگ ترین این سه لایه، لگن دیافراگمی است - لایه داخلی و قیفی شکل کف لگن. از دو عضله (عضله لواتور آنی و عضله دنبالچه) تشکیل شده است. لگن دیافراگمی دارای یک شکاف طولی (شکاف بالابر) برای دستگاه ادراری و تناسلی است. در زنان، این ضعیف ترین قسمت کف لگن است.
دیافراگم ادراری تناسلی
دیافراگم ادراری تناسلی همچنین دارای منفذی برای مجرای ادرار و (در زنان) واژن است. فیبرهای اطراف دهانه مجرای ادرار، اسفنکتر خارجی مجرای ادرار (اسفنکتر مثانه) را تشکیل می دهند. در زنان، برخی از فیبرهای عضلانی به دیواره واژن تابش می کنند.
لایه اسفنکتر خارجی
لایه اسفنکتر خارجی (عضلات خارجی کف لگن) از چندین ماهیچه مجزا تشکیل شده است. این عضله عمدتاً شامل عضله غاری جفت شده (Musculus bulbocavernosus = M. bulbospongiosus) و اسفنکتر خارجی حلقوی مقعدی (M. sphincter ani externus) است. در زنان، این دو حلقه ماهیچه ای هشت شکل را در اطراف واژن و کانال مقعد تشکیل می دهند.
عملکرد کف لگن چیست؟
دیافراگم لگن، به عنوان قوی ترین لایه، مقعد را بالا می برد و می بندد و بنابراین برای کنترل مدفوع مهم است. از سوی دیگر، دیافراگم ادراری تناسلی برای بسته شدن مجرای ادرار و در نتیجه کنترل ادرار مهم است. عضله غار که بخشی از ماهیچه های خارجی کف لگن است، هنگام منقبض شدن دهانه واژن را منقبض می کند. همچنین در هنگام ارگاسم زنانه به طور ریتمیک و غیرارادی منقبض می شود و باعث می شود که کلیتوریس در حالت برانگیختگی برانگیخته شود. در مردان، این عضله از دفع ادرار و انزال پشتیبانی می کند.
کف لگن در کجا قرار دارد؟
کف لگن بافت همبند عضلانی بسته شدن پایین لگن کوچک است. فقط شکاف هایی برای روده ها و اندام های ادراری و تناسلی باقی می گذارد. به ستون فقرات کمری، استخوان های لگن و دنبالچه متصل می شود.
