هورمون درمانی
مخصوصاً اگر پروستات سرطان در مرحله پیشرفته است ، هورمون درمانی (درمان ضد آندروژنیک) نشان داده شده است. هورمون درمانی برای سرطان پروستات می تواند به تنهایی یا همراه با جراحی استفاده شود یا پرتو درمانی. در این مورد ، بیمار به طور خاص تجویز می شود هورمون، به اصطلاح ضدآندروژن، که اطمینان حاصل می کند که سلول های تومور دیگر تقسیم نمی شوند و سرطان بیشتر گسترش نمی یابد
آنتی آندروژن ها داروهایی هستند که تأثیر جنسیت مرد را لغو می کنند هورمون (آندروژن) و در نتیجه منجر به خروج هورمون در بدن بیمار می شود. از آنجا که پروستات سرطان نوعی سرطان است که تقریباً همیشه وابسته به هورمون است (به ویژه تستوسترونوابسته) ، درمان ضد هورمونی رشد تومور را کند می کند. به تومورهایی که به درمان ترک هورمون پاسخ نمی دهند و همچنان رشد می کنند ، "ناشنوای هورمونی" گفته می شود.
داروهای مورد تایید در درمان ضد آندروژنیک شامل مسدود کننده های گیرنده آندروژن (بیکالوتامید ، فلوتامید) ، آنتاگونیست های GnRH (Defarelix ، Abarelix) یا آنالوگهای GnRH (گوزرلین ، لوپرولین) است. امروزه استروژن ها (فوسفسترول) به ندرت در هورمون درمانی مورد استفاده قرار می گیرند پروستات سرطان. هورمون یا به شکل قرص مصرف می شوند و یا به صورت تزریق دپو به زیر پوست تزریق می شوند.
از طرف دیگر ، امکان انجام ارکیکتومی (اخته) نیز وجود دارد ، زیرا اکثر هورمونهای جنسی مردانه در بیضه ها. با این حال ، هورمون درمانی فقط می تواند از رشد تومور جلوگیری کند ، اما نمی تواند منجر به بهبود کامل شود. بنابراین ، هورمون درمانی اولین انتخاب درمانی در مواردی است که یافته های غیر قابل جراحی وجود دارد ، متاستازها (متاستازهای تومور پراکنده در بدن) یا لنف هجوم گره ها با این حال ، باید به خاطر داشت که پس از دو تا سه سال ، بخش زیادی از تومورها در برابر خروج هورمون مقاوم می شوند و بنابراین درمان دیگر جواب نمی دهد. و هورمون درمانی برای سرطان پروستات
کدام درمان برای من بهترین است؟
تیم درمان پزشکان تصمیم می گیرد که کدام درمان بهترین گزینه درمانی برای بیمار در هر مورد است. افراد مبتلا باید از پزشک خود در مورد اینکه کدام گزینه درمانی برای آنها بهترین است و به احتمال زیاد با کدام عوارض جانبی کنار می آیند ، مشورت کنند. غالباً می توان قبل از تصمیم گیری در مورد درمان ، نظر دوم را در کلینیک دیگر دریافت کرد.
نوع درمان عمدتا به مرحله تومور و میزان رشد آن بستگی دارد. در مورد تومورهای موضعی با مشخصات کم خطر ، که هنوز در پروستات هستند و به بافت اطراف گسترش نیافته اند ، لزوماً سرطان نیاز به درمان ندارد. فرد به طور کنترل شده منتظر می ماند ("نظارت فعال") و تومور را در فواصل منظم بررسی می کند.
این استراتژی به ویژه برای بیماران مسن مناسب است. تنها در صورتی که نشانگر تومور PSA همچنان در حال افزایش باشد یا سرطان علائم ایجاد کند ، می توان جراحی یا پرتودرمانی را در نظر گرفت. بیمارانی که وضعیت عمومی ضعیفی دارند شرط و برای جراحی به اندازه کافی پایدار نیستند می توان با هورمون درمانی آنها را درمان کرد. پیشرفته سرطان پروستات با جراحی یا پرتودرمانی همراه با داروهای تهاجمی تر درمان می شود شیمی درمانی. اگر متاستازها در حال حاضر متاستاز داده و تحت تأثیر قرار داده اند لنف گره ها یا سایر اندام های بدن ، گزینه درمان هورمون ضد آندروژنیک یا شیمی درمانی.