درمان
درمان نارسایی ثانویه آدرنال معمولاً با تجویز داروها است. بنابراین کورتیزول گمشده جایگزین می شود. مقدار کورتیزول در اینجا مهم است. این می تواند بسته به جسمی تغییر کند شرط یا الزامات عملکرد
به عنوان مثال ، در مورد عفونت تب ، نیاز کورتیزول بدن می تواند افزایش یابد - سپس دوز عرضه شده از خارج باید متناسب با آن تنظیم شود. با این حال ، این معمولاً در ابتدای درمان توسط پزشک معالج به طور مفصل برای بیمار توضیح داده می شود. در زنان ، DHEA (دهیدرواپیآندروسترون) نیز می تواند در صورت از دست دادن میل جنسی ، یعنی از بین رفتن میل جنسی ، تجویز شود. این یک هورمون استروئیدی به اصطلاح است که به عنوان یک نقطه شروع برای تستوسترون یا تولید استروژن.
سیر بیماری
نارسایی ثانویه آدرنال را می توان با کورتیزول درمان کرد. علائم نارسایی قشر کلیه در دوره درمان به سرعت کاهش می یابد. مصرف منظم کورتیزول و دوز مناسب برای جلوگیری از عوارض احتمالی لازم است.
یکی از پیامدهای احتمالی کمبود کورتیزول است بحران آدیسون. این برای مبتلایان تهدید کننده زندگی است و می تواند با علائم مختلفی مانند اسهال ، تهوع/استفراغ، افت قند خون ، افت در خون فشار و غیره در صورت بروز چنین بحرانی ، درمان فوری پزشکی با کورتیزول و تجویز مایعات ضروری است. بدون درمان ، بحران آدیسون می تواند منجر به مرگ شود.
تفاوت در نارسایی اولیه قشر آدرنال
در نارسایی اولیه غده فوق کلیه ، نقص یا بیماری در خود ارگان نهفته است. در اینجا ، این نیست ACTH کمبودی که مقصر در افت عملکرد است ، اما در اکثر موارد به اصطلاح آدرنالیت خودایمن است. اینها فرآیندهای خود ایمنی هستند که منجر به تخریب بافت می شوند - بدن یا قشر آدرنال به دلیل فرآیندهای سوd هدایت ، خود را از بین می برد.
همانند نارسایی ثانویه آدرنال ، کمبود کورتیزول و آندروژن نیز وجود دارد. علاوه بر این ، ممکن است هورمون دیگری به نام آلدوسترون نیز تحت تأثیر قرار گیرد. این هورمون نقش تعیین کننده ای در آب و نمک دارد تعادل از بدن. علائم گاهی اوقات تقریباً یکسان است. با این وجود ، در مقایسه با نارسایی ثانویه آدرنال ، نارسایی اولیه می تواند منجر به "رنگ آمیزی تیره" پوست شود.
