فیزیوتراپی | درمان آرتروز مفصل ران

ورزش درمانی

امکان اقدامات بدنی در مفصل ران آرتروز بسیار متنوع هستند برخی اقدامات قابل تصور در زیر ذکر شده است:

  • فیزیوتراپی (فیزیوتراپی)
  • ماساژ (همچنین: ماساژهای زیر آب)
  • گرمای مرطوب (بسته های مور ، ..)
  • تحرک ، تقویت عضله ، عضله کشش و هماهنگی آموزش.
  • ترموتراپی (درمان با گرما و سرما)
  • آب درمانی و بالن درمانی (آب درمانی با هوا)
  • الکتروتراپی (درمان فعلی)
  • درمان کشیدن در پا (با وزن تقریبی 1 کیلوگرم) برای دستیابی تمدد اعصاب عضلات ران

اقدامات فنی ارتوپدی

  • عصا یا ساعد عصا در سمت سالم. هنگام استفاده از این معیار ، بیمار باید تکنیک ویژه راه رفتن را بیاموزد: ابتدا چوب راه رفتن و پای بیمار کنار هم قرار می گیرند ، فقط بعد از آن سالم
  • به اصطلاح پاشنه بافر است
  • بالشتک های گوه ای ، ارتفاع صندلی ، صندلی آرتروز ، ارتزهای برجسته

امروزه هیپ آرتروز عملیات برای جلوگیری از تغییر شکل قریب الوقوع از یک طرف ، بلکه همچنین برای مبارزه انجام می شود درد یا برای بهبودی. انتخاب روش جراحی مفصل ران آرتروز تا حد زیادی به معیارهای نشانه بستگی دارد. در نتیجه ، روش های مختلف جراحی در دسترس است.

اطلاعات دقیق در مورد درمان آرتروز مفصل ران را می توان در کتاب ما پیدا کرد Hüftarthrose Hierunter fall: امروزه ، سفت شدن (= آرتروز) مفصل ران فقط در موارد خاص انجام می شود. این سفت شدن در درجه اول منجر به آزادی از درد. با این حال ، اگر اندوپروتز مفصل ران غیر قابل اجتناب باشد ، اگر مفصل ران از قبل سفت شده باشد ، قرار دادن آن بسیار دشوار است.

همانطور که از توضیحات مشخص است ، استئوتومی های مختلف تبدیل فقط به صورت جداگانه قابل استفاده هستند. شرایط خاص همیشه باید وجود داشته باشد. بنابراین می توان اظهار داشت که از عملیات حفظ مشترک برای تصحیح سوpos استفاده از یک یا هر دو بدن مشترک استفاده می شود.

در منطقه مفصل ران، هدف اصلی بهبود استرس مکانیکی و تأخیر در پیشرفت آرتروز است. اگر عمل حفظ مفصل در مراحل اولیه آرتروز انجام شود ، شانس موفقیت در استئوتومی مجدد موقعیت بیشتر است. بنابراین ، با افزایش مرحله آرتروز ، شانس موفقیت کاهش می یابد.

اطلاعات بیشتر درباره جراحی آرتروز مفصل ران خطرات و عوارض عمومی عواقب خاص: عوارض یک عمل آندوپروتز در ابتدا شامل برداشتن کامل تمام قسمتهای تخریب شده مفصل است. سپس این قسمتهای جدا شده از مفصل با قطعات مصنوعی جایگزین می شوند. در نتیجه ، بیماران معمولاً عاری از بیماری هستند درد.

در این میان ، پروتزهای مفصل ران به همین ترتیب کاملاً "با دوام" شده اند ، اگرچه عمل های جایگزینی به ویژه در بیماران جوان و فعال معمول است. بنابراین ، زمان جراحی باید با دقت انتخاب شود. با این حال ، اگر کیفیت زندگی به طور قابل توجهی محدود شده باشد ، به عنوان مثال توسط شب درد ، پروتز مفصل ران عمل باید انجام شود

همچنین لازم به یادآوری است که با افزایش زمان کاشت ، خطر شل شدن افزایش می یابد. بنابراین می توان اظهار داشت که بیماران جوان تر با شدید آرتروز مفصل ران اگر تمام گزینه های درمانی محافظه کارانه به پایان رسیده باشد ، باید تحت عمل جراحی قرار گیرد. اطلاعات دقیق در مورد عوارض آرتروز مفصل ران را می توان در کتاب Hüftarthrose یافت

  • علت آرتروز ، مرحله بیماری ، دوره قبلی
  • درد ، رنج
  • آیا بیماری های مفصلی دیگری نیز وجود دارد
  • عوامل فردی (سن ، شرایط عمومی و بیماری های همراه)
  • انطباق و انگیزه ، وضعیت کار ، وضعیت اجتماعی ، سطح فعالیت بیمار
  • عمل های حفظ مفصل استئوتومی های اصلاحی استخوان ران و لگن اگر a آرتروز مفصل ران تشخیص داده می شود ، آیا همیشه بررسی می شود که آیا جایگزینی کامل مفصل ران (اندوپروتز مفصل ران) با یک اقدام جراحی با حفظ مفصل قابل پیشگیری است. با این کار ، ما در درجه اول تغییرات احتمالی پیش آرتروز را در نظر می گیریم ، یعنی تغییرات خاصی که تقریباً به طور اجتناب ناپذیری به توسعه آرتروز در نواحی مفصلی مربوطه منجر می شوند.
  • زاویه گردن استخوان ران خیلی شیب دار یا خیلی صاف است که به عنوان مثال در طی استئوتومی تغییر موقعیت بین استخوانی استخوان ران اصلاح می شود ،
  • یک سوکت خیلی کم عمق ، که می تواند توسط اصطلاحاً استئوتومی لگن عمیق تر شود ،
  • بدشکلی بعد از شکستگی استخوان
  • برنامه ریزی و آماده سازی: ایمپلنت ، ابزار اقدامات خارجی صرفه جویی در خون امکان اشعه ایکس حین عمل جراحی طرح طرح
  • کاشت ، ابزار
  • اقدامات ذخیره خون خارجی
  • امکان اشعه ایکس حین عمل
  • طرح طرح
  • کاشت ، ابزار
  • اقدامات ذخیره خون خارجی
  • امکان اشعه ایکس حین عمل
  • طرح طرح
  • تشکیل هماتوم = کبودی ،
  • اختلالات ترمیم زخم ،
  • عفونت زخم ،
  • ترومبوز ورید عمقی پا ،
  • امبولیسم ،
  • آسیب عروقی و یا عصبی
  • اختلاف طول پا
  • غالباً نارسایی موقتی گلوتئال (= ضعیف شدن دائمی عضلات گلوتئال)
  • گسترده شدن شبح لگن
  • تاخیر در بهبود شکستگی ،
  • عدم بهبود شکستگی استخوان ،
  • شکست ایمپلنت ،
  • از دست دادن اصلاح ، تداوم درد (درد باقی می ماند)