لنفوسیت ها: ارزش آزمایشگاهی به چه معناست

لنفوسیت ها چیست؟

لنفوسیت ها زیرگروهی از گلبول های سفید (لکوسیت ها) هستند. آنها شامل لنفوسیت های B (سلول های B)، لنفوسیت های T (سلول های T) و سلول های کشنده طبیعی (سلول های NK) هستند.

لنفوسیت ها در غدد لنفاوی، طحال، تیموس و مغز استخوان تشکیل می شوند. اکثر سلول ها حتی پس از تشکیل آنها در آنجا باقی می مانند. تنها حدود چهار درصد از لنفوسیت هایی که تشکیل می شوند وارد جریان خون می شوند.

وظایف لنفوسیت ها چیست؟

لنفوسیت های B پس از تماس با مواد خارجی مانند پاتوژن ها به سلول های پلاسما تبدیل می شوند و آنتی بادی های خاصی را علیه مهاجم تولید می کنند.

از سوی دیگر، لنفوسیت‌های T و زیرگروه‌های آن‌ها عملکردهای دفاعی دیگری دارند.

آنها پاسخ سیستم ایمنی به عوامل بیماری زا را تنظیم می کنند.
آنها با سلول های آلوده یا تخریب شده بدن (سلول های T سیتوتوکسیک، سلول های کشنده T) مبارزه می کنند.
آنها باعث رشد سلول های B می شوند.
آنها به طور غیر مستقیم از بلوغ آنتی بادی ها حمایت می کنند.

علاوه بر این، لنفوسیت های T در واکنش حساسیت بیش از حد در آلرژی های تماسی نقش دارند.

لنفوسیت های T به عنوان سلول های حافظه نیز شناخته می شوند: هنگامی که آنها با یک آنتی ژن (جزء مشخصه یک ماده خارجی) آشنا شدند، می توانند بلافاصله پس از تماس مجدد آن را شناسایی کنند و یک واکنش دفاعی ویژه سریع را آغاز کنند.

لنفوسیت های آتیپیک چیست؟

در زمینه بیماری های مختلف، ظاهر (مورفولوژی) لنفوسیت ها تغییر می کند. به عنوان مثال، آنها بزرگتر می شوند یا هسته سلول شکل خود را تغییر می دهد. پزشکان از چنین سلول های تغییر یافته ای به عنوان لنفوسیت های آتیپیک یاد می کنند. آنها در خون در موارد زیر یافت می شوند:

اشکال خاصی از توکسوپلاسموز
سرخجه
التهاب کبد (هپاتیت)
مونونوکلئوز (تب غددی فایفرش، عفونت با ویروس اپشتین بار)
سیتومگالوویروس (عفونت با سیتومگالوویروس، CMV)

لنفوسیت ها: مقادیر طبیعی

در شمارش خون کوچک، تنها تعداد کل لکوسیت ها داده می شود. اما اگر پزشک بخواهد درصد لنفوسیت ها و سایر زیرگروه های لکوسیت ها را بداند، شمارش خون افتراقی را تجویز می کند. در آنجا، مقدار لنفوسیت ها معمولاً به عنوان یک مقدار نسبی، یعنی نسبتی از تعداد کل لکوسیت ها (به درصد) داده می شود. با این حال، گاهی اوقات، نتایج آزمایشگاهی نیز یک مقدار مطلق، یعنی تعداد لنفوسیت ها در هر نانولیتر خون را نشان می دهد. بسته به سن، مقادیر استاندارد زیر اعمال می شود:

ارزش نسبی (نسبت کل لکوسیت ها)	مقدار مطلق (تعداد لنفوسیت در هر نانولیتر)
<2 سال	40 - 70٪	2 - 17 / nl
2 به 5 سال	20 - 70٪	1.7 - 5.9 / nl
6 به 16 سال	20 - 50٪	1 - 5.3 / nl
از 17 سال	20 - 45٪	1 - 3.6 / nl

چه زمانی لنفوسیت ها بالا می روند؟

افزایش سطح لنفوسیت ها نیز در بزرگسالان در مرحله بهبودی پس از عفونت مشاهده می شود. این امر به ویژه در مورد عفونت های ویروسی مانند اوریون یا سرخک و همچنین در مورد عفونت های باکتریایی مانند سیاه سرفه صادق است. بیماری های عفونی مزمن مانند سل یا سیفلیس (لوس) نیز باعث افزایش سطح لنفوسیت ها می شوند.

با این حال، لنفوسیت ها همچنین می توانند در بیماری هایی که توسط یک پاتوژن ایجاد نمی شوند، بسیار بالا باشند. نمونه هایی از این بیماری ها عبارتند از:

بیماری های التهابی مزمن روده مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو
التهابات عروقی (واسکولیتیدها) مانند آرتریت سلول غول پیکر
بیماری سرم (یک واکنش آلرژیک شدید سیستم ایمنی)
اختلالات هورمونی مانند بیماری آدیسون یا پرکاری تیروئید

یک لنفوسیتوز مشخص در لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) یافت می شود. در این شکل از سرطان خون، مقادیر اغلب به بیش از 100,000 در میلی لیتر می رسد.

چه زمانی لنفوسیت ها کاهش می یابد؟

اگر لنفوسیت ها خیلی کم باشند، به این حالت لنفوپنی یا لنفوسیتوپنی می گویند. در موارد زیر رخ می دهد:

واکنش های استرس
درمان با کورتیکواستروئیدها ("کورتیزون")
افزایش ترشح درون زا کورتیکواستروئیدها
بعد از پرتودرمانی
لوپوس اریتماتوی سیستمیک
بیماری های سیستم لنفاوی مانند سل غدد لنفاوی یا لنفوم غیر هوچکین (نوعی سرطان غدد لنفاوی)