درمان سرطان غدد لنفاوی
هدف ، چه در درمان بیماری هوچکین و چه در درمان لنفوم های غیر هوچکین ، درمان یا مهار بیماری در هر چهار مرحله توضیح داده شده در بالا است. به طور کلی ، شیمی درمانی و پرتو درمانی به عنوان اشکال درمانی در دسترس هستند که به موجب آن رادیوتراپی معمولاً پس از شیمی درمانی انجام می شود. در مرحله 1 و 2 از طبقه بندی Ann-Arbor ، دو چرخه از شیمی درمانی در ابتدا تجویز می شود ، که معمولاً ترکیبی از چندین عامل شیمی درمانی است (ABVD: آدریامایسین ، بلئومایسین ، وینبلاستین ، داکاربازین).
به دنبال آن تابشی به اصطلاح میدانی غیر حاد رخ می دهد ، تابشی که به منظور محافظت از بافت سالم اطراف ، محدود به ناحیه آسیب دیده است. در مرحله 3 و 4 ، 8 چرخه تمدید شده است شیمی درمانی معمولاً انجام می شود (عوامل شیمی درمانی ترکیبی: بلئومایسین ، اتوپوزید ، آدریامایسین ، سیکلوفسفامید ، وین کریستین ، پروکاربازین ، پردنیزولون (BEACOPP)) ، که اگر باقیمانده بافت تومور پس از شیمی درمانی هنوز بتوان تشخیص داد ، با تابش زمینه ای حاد نیز تکمیل می شود. درمان لنفوم های غیر هوچکین به میزان بدخیمی بستگی دارد.
لنفومهای غیرهوچکین به شدت بدخیم به طور کلی به شیمی درمانی پاسخ می دهند ، بدون در نظر گرفتن مرحله پردنیزولون) در صورت شناسایی بافت تومور باقیمانده ، تابش اضافی نیز انجام می شود. لنفوم های غیر هوچکین ، که بدخیمی کمتری دارند ، به دلیل رشد کند ، بسیار کم به شیمی درمانی پاسخ می دهند. در مرحله 1 و 2 - با احتمال بهبود - فقط تحت تابش قرار می گیرند و یا حتی در برخی موارد تحت درمان قرار نمی گیرند. در مراحل 3 و 4 ، درمان معمولاً دیگر امکان پذیر نیست ، اما شیمی درمانی مطابق با رژیم CHOP هنوز در موارد علائم شدید انجام می شود.
پیش آگهی و روند سرطان غدد لنفاوی
پیش آگهی لنفوم هوچکین تفاوت قابل توجهی با لنفوم غیر هوچکین. با این حال ، پیش آگهی در هر دو مورد به مرحله موجود و زمان شروع درمان مناسب بستگی دارد. با توجه به گسترش و بهبود درمان در سال های اخیر ، پیش آگهی موجود لنف گره سرطان همچنین به طور قابل توجهی بهبود یافته است ، به طوری که احتمال بهبود در بسیاری از موارد خوب است. به اصطلاح میزان بقا 5 ساله برای بیماری هوچکین در حال حاضر حدود 80-90٪ است ، به این معنی که 80-90٪ بیماران مبتلا پس از 5 سال هنوز زنده هستند.
این واقعیت که میزان بقای 5 ساله در مراحل اولیه بیماری بیش از 90٪ است ، اما در مراحل پیشرفته هنوز 80٪ است ، نشان می دهد که بیماری هوچکین حتی در مراحل بعدی بیماری نیز شانس خوبی برای درمان دارد. با این حال ، میزان عود نسبتاً زیاد است ، یعنی احتمال عود بیماری هوچکین پس از مدت زمان مشخصی وجود دارد. همچنین 10-20٪ احتمال ابتلا به نوع دوم ، متفاوت وجود دارد سرطان به عنوان یک نتیجه از طولانی شیمیایی و پرتو درمانی.
برای لنفوم های غیر هوچکین ، پیش آگهی نیز تا حدود زیادی به میزان بدخیمی بستگی دارد. غیر-لنفوم هوچکین انواع آن که تمایل به بدخیمی کمتری دارند و ترجیحاً در سنین بالا اتفاق می افتد ، درمان آن دشوار یا غیرممکن است ، اما به دلیل رشد آهسته در طی یک دوره حداکثر 10 ساله ، معمولاً می توانند به خوبی کنترل شوند. غیر-لنفوم هوچکین از طرف دیگر ، انواع بسیار بدخیم در صورت درمان مناسب تا 50-60٪ بهبودی طولانی مدت دارند (اما در صورت عدم درمان ، خیلی سریع منجر به مرگ می شوند).
