درمان صرع جراحی
موارد مصرف
- صرع کانونی با حضور همزمان مقاومت دارویی:
- با منشا اولیه کانونی و پس از شکست دو داروهای ضد صرع (مقاوم در برابر دارو) بیماری صرع) اگر با مصرف دارو در لوب گیجگاهی نمی توان عود از تشنج را به دست آورد بیماری صرع، برداشتن یک خاص مغز منطقه (لوب گیجگاهی قدامی یا ناحیه هیپوکامپ) ممکن است برای جلوگیری از انتشار تشنج تلاش شود. به نظر می رسد جراحی زود هنگام مفید باشد.
- برای جلوگیری از عود مجدد تشنج در هنگام علت ، مانند مغز تومور یا خونریزی داخل جمجمه.
قبل از جراحی
محلی سازی ناحیه صرع (منشا تشنج) با استفاده از تکنیک های بالینی ، تصویربرداری و الکتروفیزیولوژیک.
روش جراحی
روش کلاسیک برداشتن دو سوم (برداشتن جراحی) در ناحیه لوب گیجگاهی است. امروزه ، مکان یابی دقیق ناحیه صرع اجازه می دهد تا رزکسیون های محدود در یک مغز لوب (تاپکتومی). این منجر به آزادی تشنج مداوم در 60-80٪ از بیماران در حالی که حفظ عملکردهای فیزیولوژیکی مغز است.
یادداشتهای بعدی
- در دیسپلازی کورتیکال کانونی (FCD) ، تقریباً دو سوم بیماران 12 سال پس از عمل بدون تشنج باقی ماندند.
- پیگیری از بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان (909 بیمار مبتلا به صرع کانونی: حذف کانون تشنج subpial ؛ 97 بیمار مبتلا به صرع عمومی: ترانسکتاسیون کامل یا جزئی از جسم پینه ای) میزان مرگ و میر در هر 1,000 سال بیمار را نشان داد:
- 25.3 مرگ در بیماران بدون جراحی.
- 8.6 مرگ در بیماران جراحی شده
- 5.2 مرگ و میر در بیماران مبتلا به OP و آزادی تشنج (≅ میزان جمعیت عمومی با سن تنظیم شده).
- 10.4 مرگ و میر در بیماران با جراحی بدون آزادی تشنج (میزان مرگ هنوز 2.5 برابر کمتر از گروه بدون جراحی است)
- بررسی نوروپاتولوژیک ، نمونه برداری (نمونه بافت) گرفته شده در حین جراحی ، نشان داد که بافت آسیب دیده در 92.3٪ است. بیماری اسکلروز هیپوکامپ با 36.4٪ شایعترین یافته بود. سایر تشخیص های رایج تومورهای درجه پایین (23.6٪) و ناهنجاری های قشر مغز (19.8٪) بود.
