درمان
درمان سالپنگیت از یک طرف بر بهبود علائم موجود و از طرف دیگر بر حفظ عملکرد لوله رحمی متمرکز است. در بیشتر موارد ، این نیاز به درمان طولانی مدت بستری با تزریق داخل وریدی دارد آنتی بیوتیک ها. به محض اینکه پاتوژن توسط اسمیر شناسایی می شود ، یک آنتی بیوتیک درمانی ویژه پاتوژن آغاز می شود.
اگر هیچ بیماری زایی به وضوح قابل تشخیص نباشد یا آنتی بیوتیک درمانی ناموفق باقی بماند ، یک آنتی بیوتیک با طیف گسترده تجویز می شود. در صورت بهبود علائم ، آنتی بیوتیک تجویز می شود رگ را می توان به قرص تبدیل کرد. برای بهبود تورم در ناحیه ملتهب می توان از داروی ضد التهاب (داروهای ضد التهاب) استفاده کرد لوله های فالوپ.
در آغاز درمان با سالپینگیت ، خنک سازی مختصر در ناحیه لوله های فالوپ به بهبود علائم کمک می کند. انقباض عروقی در ناحیه خنک کننده به تسکین علائم کمک می کند. بعداً و در طی دوره درمان ، کمپرسهای گرم و مرطوب یا گل و لای با پشتیبانی از آنتی بیوتیک با تحریک خون جریان.
عوارض
یک التهاب درمان نشده یا ناکافی درمان شده از لوله های فالوپ می تواند به سالپنژیت مزمن تبدیل شود. در این حالت ، بافت ملتهب به بافت اسکار بازسازی می شود و بافت همبنداین منجر به بسته شدن دائمی یا موقتی لوله های رحمی می شود ، در نتیجه مایعات در لوله های رحمی جمع می شوند (= هیدروسالپینکس). تجمع مایع بر بافت لوله فالوپ فشار وارد می کند و در نتیجه منجر به جمع شدن بافت در لوله می شود.
خطر عقیم سازی (= ناباروری) بنابراین در طول زمان بدون درمان افزایش می یابد و احتمال آن بیشتر می شود. شکایات احتمالی متناوب کسل کننده هستند درد در ناحیه تحتانی شکم یا شکایت در هنگام رابطه جنسی (به دلیل چسبندگی یا چسبندگی احتمالی).
