لوله های فالوپ

مترادف

Tuba uterina، Salpinx انگلیسی: oviduct، tube لوله رحمی متعلق به اندام های جنسی زنان است و به صورت جفت تنظیم شده است. طول لوله فالوپ به طور متوسط ​​حدود 10 تا 15 سانتی متر است. می توان آن را لوله ای تصور کرد که تخمدان را به تخمدان متصل می کند رحم و بنابراین یک سلول تخمک بالغ ، که می تواند در امتداد لوله رحمی بارور شود ، را قادر می سازد تا به طور ایمن حمل شود.

لوله فالوپ از تخمدان با یک قیف شروع می شود ، سپس به یک آمپول (Ampulla tubae uterinae) گسترش می یابد. آمپول بزرگترین قطر لوله رحمی را دارد و حدود 2/3 از طول کل آن را تشکیل می دهد. در این ناحیه غشای مخاطی لوله رحمی به شدت تا شده است.

سپس قطر داخلی با فاصله حدود 2 تا 3 سانتی متر باریک می شود ، درست قبل از اینکه لوله رحمی به داخل آن باز شود رحم. این ناحیه "isthmus" نامیده می شود ، ناحیه بازشو در اینجا فقط 2 میلی متر است. بخشی که در زیر می آید کوتاهترین لوله های رحمی است و در امتداد دیواره ماسوره قرار دارد رحم، جایی که سرانجام لوله فالوپ وارد می شود.

همراه با تخمدان ، از لوله رحمی اغلب به عنوان "ضمیمه" یاد می شود. سه لایه دیواره مختلف در لوله رحمی وجود دارد: در قسمت خارجی آن tunica serosa قرار دارد. این یک لایه از است بافت همبند که به عنوان یک رباط معلق عمل می کند تا لوله رحمی را به رباط پهن (رحم) متصل کند تا در بدن "شل" نباشد.

در داخل آن ، tunica muscularis ، لایه عضلانی لوله رحمی قرار دارد. این شامل یک لایه عضلانی طولی خارجی و یک لایه عضلانی دایره ای داخلی سلولهای عضلانی صاف است ، که اطمینان حاصل می کند که لوله رحمی قادر به حرکت موج دار است ، که برای انتقال بیشتر تخمک عمل می کند. در داخل آن تونیکا قرار دارد مخاط (اندوسالپینکس) ، غشای مخاطی.

در اینجا چین های طولی را مشاهده می کنید که در فاصله دورتر از رحم بیشتر مشخص می شوند. مخاط شامل سلولهایی است که برای عملکرد صحیح لوله رحمی بسیار مهم هستند. در وهله اول ، این سلولها حاوی سلولهای اپیتلیال هستند که مژک را حمل می کنند (مژه دار) اپیتلیوم) ، یعنی ساختارهایی که شبیه موهای کوچک هستند.

این مژک ها از تخمدان به سمت رحم می کوبند ، بنابراین به شما اطمینان می دهند که تخمک در مسیر درست منتقل می شود. همچنین سلولهایی وجود دارند که مقدار مشخصی ترشح خنثی تا اسیدی ترشح می کنند. این سلول ها فعالیت خود را با توجه به بخشی از چرخه ای که در حال حاضر زن در آن است و باردار بودن یا نبودن تنظیم می کنند.

هر ماه ، چندین تخمک در تخمدان زن بالغ می شود. اما معمولاً فقط یک سلول تخمک این فرآیند بلوغ را به طور کامل کامل می کند (به این مرحله نهایی فولیکول Graafian گفته می شود). یک انتهای لوله رحمی عملا بالای تخمدان است.

این انتها یک قیف (infundibulum) با "حاشیه" (فیمبریا) به طول یک تا دو سانتی متر است. برخی از این لکه های بینی مستقیماً به تخمدان متصل می شوند. درست قبل از پرش تخمک ، حرکات موزون بر روی لبه های استخوان قابل تشخیص است ، که به قیف لوله رحمی کمک می کند تا بیش از تخمدان در مکان مناسب قرار گیرد تا تخمک پرشی را دریافت کند.

وقتی این فرآیند اتفاق افتاد ، انقباضات از لایه عضلانی و سلولهای مژه دار غشای مخاطی اطمینان حاصل می کند که تخمک از طریق لوله رحمی به رحم منتقل می شود. این مهاجرت از طریق لوله رحمی به طور معمول حدود 3 تا 5 روز طول می کشد. اگر در این مدت لقاح انجام نشود ، بالاخره تخمک به رحم می رسد و در نهایت توسط بدن دفع می شود.

با این حال ، اگر نطفه سلول در 6 تا 12 ساعتی که بارور است به تخمک می رسد ، لقاح صورت می گیرد. این معمولاً در ناحیه آمپول اتفاق می افتد. این بدان معنی است که تخمک در لوله رحم شروع به تقسیم می کند.

در بیشتر موارد ، قبل از اینکه سرانجام در مخاط رحم مستقر شود ، در همان مرحله بلوغ یا به مرحله 12 سلولی یا 16 سلولی رسیده است. در حدود 40 سالگی ، فرایندهای بازسازی طبیعی دیواره لوله رحمی آغاز می شود ، که وقتی تمام می شود يائسگي رسیده است ، یعنی وقتی زن دیگر تخمک گذاری یا قاعدگی نمی کند و بنابراین نمی تواند باردار شود. بنابراین هیچ ارزشی از بیماری ندارند ، زیرا بدن به سادگی با این واقعیت سازگار می شود که دیگر نیازی به حمل آن نیست بارداری. مژه دار اپیتلیوم قد خود را از دست می دهد و سلول ها ترشح کمتری ترشح می کنند.