خارش در دهانه گوش
خارش گوش نیز می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. یکی از دلایل بی خطر خشکی و تحریک پوست است. علاوه بر این ، بیماری های پوستی که باعث بثورات می شوند اغلب می توانند منجر به خارش شوند.
یک مثال می تواند باشد نورودرماتیت، جایی که عملکرد مانع پوستی مختل شده و التهاب مزمن وجود دارد. واکنش های آلرژیک اغلب با خارش همراه است. گاهی اوقات افراد در جواهرات به اجزای فلزی ، مثلاً نیکل حساسیت پیدا می کنند.
نتیجه می تواند واکنش های پوستی آلرژیک و خارش دار روی گوش باشد. همچنین التهاب قبلا ذکر شده است گوش خارجی می تواند خود را به عنوان خارش نشان دهد. عفونت های ویروسی ، باکتریایی یا قارچی می توانند باعث این امر شوند. التهابات مزمن ، که ناشی از گریه یا تحریک مکانیکی است ، به خصوص مستعد خارش هستند. اگر خارش محدود به گوش نباشد و کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد ، سایر بیماریهای سیستمیک را نیز می توان در نظر گرفت که از واکنشهای آلرژیک تا نارسایی عضو کبد or کلیه.
التهاب گوش
التهاب گوش در واقع التهاب پوست غضروفی (پریکندریوم) است که در اطراف الاستیک قرار دارد. غضروف of دهانه گوش. بنابراین پریکندریت نیز نامیده می شود. پس از آسیب و حمله میکروب ، میکروب ها می تواند در امتداد پریکندری گسترش یابد و باعث التهاب شود.
در اینجا توجه به این نکته مهم است که لاله گوش تحت تأثیر قرار نمی گیرد زیرا حاوی هیچ یک از آنها نیست غضروف نه پوست غضروفی. درمان با انجام می شود آنتی بیوتیک ها و کمپرس و پمادهای تسکین دهنده علائم. درمان زودرس برای جلوگیری از تخریب مربوط به التهاب مهم است غضروف بافت ، زیرا ممکن است تغییر شکل دائمی رخ دهد.
