اسکلرودرمی یک بیماری خود ایمنی است. این یک بیماری التهابی روماتیسمی است که متعلق به کلاژنوزها است. این بیماری با سخت شدن پیشرونده از آن مشخص می شود بافت همبند. در ابتدا ، نوک انگشتان فقط به طور موقت تغییر رنگ می دهند. سپس پوست روی دست ، پا و صورت ضخیم می شود ، سخت و شکننده می شود. بعداً ، تغییرات به بازوها ، پاها و تنه گسترش یافت. در بدترین حالت ، بافت همبند on اعضای داخلی همچنین عواقب ناخوشایند به تهدید کننده زندگی تبدیل می شود.
تظاهرات اسکلرودرمی چیست؟
بافت همبند در تمام اندام های انسانی یافت می شود و - بسته به ترکیب آن - توابع دفاعی ، تغذیه ای و پشتیبانی بی شماری را انجام می دهد. در 40 تا 220 نفر در هر میلیون جمعیت ، این چارچوب اندام به طور فزاینده ای در مناطق منفرد یا چندگانه بدن ضخیم و سخت می شود. این منجر به از بین رفتن قابلیت ارتجاعی پوست - بیماران احساس می کنند در یک پوسته تنگ قرار دارند.
حتی اگر این بیماری نسبتاً نادر باشد ، برای مبتلایان اغلب با محدودیت های شدیدی در کیفیت زندگی یا حتی امید به زندگی همراه است. این بیماری عمدتا زنان میانسال را درگیر می کند ، اما این بیماری حتی در کودکی. اسکلرودرمی به عنوان کلاژنوز طبقه بندی می شود ، گروهی از بیماری ها که با انواع مختلف تغییرات التهابی بافت همبند همراه است.
علل اسکلرودرمی
این نام از اصطلاحات یونانی skleros (= سخت) و derma (=) گرفته شده است پوست) ، که از قبل کاملاً مناسب تصویر بالینی را مشخص می کند. در نتیجه افزایش بافت همبند ، پوست و / یا غشای مخاطی ضخیم و سفت می شود. این تغییرات پیشرفت می کند و اصولاً می تواند بر تمام اعضای بدن تأثیر بگذارد.
ماشه اسکلرودرمی بی نظمی است سیستم ایمنی بدن به معنای واکنش دفاعی بدن در برابر بافت خودش (بیماری خودایمنی). با این حال ، علت دقیق آن مشخص نیست.
میزان عوامل ژنتیکی اضافی یا اختلالات تشکیل بافت همبند یا تنظیم عروق نقش مهمی دارد هنوز مشخص نیست. علاوه بر این ، تأثیر آنتی ژن های ویروسی یا باکتریایی ، نور ماورا UV بنفش ، سموم محیطی ، جنسیت هورمون، داروها و تومورهای خاص در حال بحث است. در شکل محدود اسکلرودرمی ، مدت ها بود که بورلیا به عنوان ماشه نیز مشکوک بود ، گرچه اخیراً این مورد کنار گذاشته شده است.
