تمرینات بعد از عمل
به منظور دستیابی به بهترین نتیجه ممکن ، مهم است که با انجام تمرینات فیزیوتراپی مناسب بعد از عمل برای بیماری دوپویترن ، زودهنگام شروع شود. توصیه می شود با پزشک معالج در مورد نوع تمریناتی که وی توصیه می کند در میان بگذارید و یک برنامه مشترک تهیه کنید. هم بعد از عمل برای بیماری دوپویترن و هم به عنوان یک روش درمانی محافظه کارانه ، تمرینات مختلف برای دست برای بهبود تحرک مهم است.
ابتدا باید دستها را گرم کرد ، مثلاً آنها را بهم مالش دهید. از آنجا که بیماری دوپویترن باعث انقباض کف دست و انگشتان می شود ، کشش تمرینات از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. یک احتمال کشش هر کدام است انگشت به صورت جداگانه تا حد ممکن صاف باشید و آن را برای مدت زمان حدود 30 ثانیه در این حالت نگه دارید.
این کار باید چندین بار با هر کدام تکرار شود انگشت. برای اینکه سختی را کمی افزایش دهید ، می توانید با استفاده از دست دیگر فشار ضعیفی بر روی کشیده شده وارد کنید انگشت، به طوری که ماهیچه ها برای کشیده نگه داشتن انگشت باید بیشتر کار کنند. این تنش همچنین باید قبل از رفتن به انگشت بعدی برای حدود 30 ثانیه حفظ شود.
یک تمرین خوب نیز تشکیل مشت با بعدی است کشش از دست این توالی حرکات نیز باید چندین بار تکرار شود. برای ارتقا مهارت های حرکتی خوب ، بهتر است نوک انگشت شست را با هر انگشت یکی پس از دیگری لمس کنید و سپس انگشت را تا آنجا که ممکن است به بیرون بکشید.
در اینجا نیز باید چندین پاس پشت سر هم انجام شود. توپ های کوچک ورزشی که می توانند با هم فشار داده شوند نیز برای تقویت عضلات دست مناسب هستند. در بین تمرینات ، تکان دادن صحیح دست ها می تواند مفید باشد.
ورزش احتمالی دیگر ، حلقه زدن انگشتان است. کف دستان خود را کنار هم قرار می دهید تا نوک انگشتان لمس شود و اجازه دهید یک یا چند جفت انگشت به طور متناوب دایره شوند. یک جنبه مهم در این خود درمانی بیماری دوپویترن پس از جراحی ، منظم است کشش انگشتان
قبل و بعد از تمرینات ، انگشتان و کف دست را می توان به صورت هدفمند کشید و کشش را برای چند تنفس نگه داشت. لازم به ذکر است که نه تنها دست مبتلا باید تمرینات را انجام دهد بلکه باید هر دو دست را مشاهده کرد. بسته به شدت بیماری ، می توان از بین تمرینات مختلف ، یکی مناسب را انتخاب کرد.
بیماری دوپویترن یک تغییر خوش خیم در اکستانسور است تاندون ها کف دست. انگشتان کوچک و انگشتان حلقه ای که معمولاً روی هر دو دست هستند ، تحت تأثیر قرار می گیرند. به دلیل افزایش تشکیل کلاژن بافت همبند در ناحیه آپونوروز کف دست ، گره ها و رشته هایی ایجاد می شود. این رشته ها همراه با رشد می کنند تاندون ها کف دست و در نتیجه عملکرد دست را محدود می کند.
سالها طول می کشد تا بیماری در حداکثر انقباض خم کننده ایجاد شود. بسته به میزان کسری پسوند حاصل ، بیماری از نظر توبانیا به مراحل مختلف تقسیم می شود. بسته به این مراحل ، تصمیم گیری در مورد درمان تا حدودی آسان تر است.
متأسفانه ، درمانهای معمول فیزیوتراپی بی فایده است ، به طوری که علاوه بر پرتودرمانی در مراحل اولیه ، در حال حاضر جراحی تنها گزینه درمانی دیگر است. این عمل را می توان به صورت فاسیوتومی باز یا با استفاده از فازیوتومی سوزنی با حداقل تهاجم انجام داد. گزینه های درمانی بیشتر ، مانند استفاده از انواع مختلف آنزیم ها، در حال آزمایش هستند.
تمام مقالات این مجموعه:
