دیالیز صفاقی چیست؟
یکی دیگر از وظایف دیالیز، حذف آب اضافی از بدن است - متخصص از آن به عنوان اولترافیلتراسیون یاد می کند. به همین دلیل است که بیشتر محلول های دیالیز حاوی گلوکز (قند) هستند. از طریق یک فرآیند اسمزی ساده، آب نیز در طول دیالیز صفاقی به محلول دیالیز مهاجرت می کند و اجازه می دهد تا از بدن خارج شود.
چه زمانی دیالیز صفاقی انجام می دهید؟
هنگام دیالیز صفاقی چه می کنید؟
انواع مختلفی از دیالیز صفاقی وجود دارد:
در دیالیز صفاقی متحرک مداوم (CAPD)، حفره شکمی به طور مداوم با دو تا دو و نیم لیتر مایع دیالیز پر می شود. چهار تا پنج بار در روز، بیمار یا مراقب به صورت دستی تمام مایع آبیاری را تعویض می کند ("تغییر کیسه").
دیالیز صفاقی به عنوان دیالیز خانگی
دیالیز خانگی به بیمار این امکان را می دهد که برنامه خود را با توجه به نیازهای خود به طور انعطاف پذیر تنظیم کند. با این حال، دیالیز خانگی مسئولیت شخصی زیادی را به همراه دارد. علاوه بر این، با دیالیز صفاقی به دلیل قرار گرفتن دائمی کاتتر در حفره شکمی، خطر عفونت در محل خروج یا در حفره شکمی وجود دارد.
خطرات دیالیز صفاقی چیست؟
آخرین اما نه کم اهمیت، کاتتر در دیواره شکم یک نقطه ورود بالقوه برای میکروب هایی است که می تواند باعث پریتونیت شود. این باید فوراً درمان شود. برای پیشگیری از پریتونیت، ضروری است که بیماران دیالیز صفاقی توصیه های زیر را رعایت کنند:
- اصل اساسی هنگام تعویض کیف تمیزی مطلق است. این بدان معناست که تمام قطعات و ظروف باید استریل نگه داشته شوند تا از عفونت جلوگیری شود.
در صورت عدم تحریک پوست، تعویض بانداژ هر یک یا دو روز یکبار کافی است. ابتدا محل مورد نظر ضد عفونی می شود، سپس با سواب استریل خشک می شود و دوباره بانداژ می شود. دوش گرفتن روزانه نیز مشکلی ندارد. اما پس از آن، محل خروج کاتتر باید دوباره بانداژ شود. اگر پوست اطراف محل خروج کاتتر قرمز شده است، بیماران باید به پزشک مراجعه کنند.
