تشخیص
در صورت بروز علائم عصبی ، احتمال وجود آن وجود دارد مغز متاستازها معمولاً باید در نظر گرفته شود. یک معاینه بالینی جهت گیری نشانه های اولیه کمبودهای عصبی احتمالی را فراهم می کند. به عنوان مثال ، بررسی می شود که آیا علائم فشار مغزی وجود دارد (به عنوان مثال یک احتقان) پاپیلا، تورم در نقطه ای که عصب باصره از کره چشم خارج می شود) ، فلج مرکزی یا نارسایی عصب جمجمه.
در حین مکالمه با پزشک ، تغییرات روانی ، زمان واکنش کندتر یا اختلال در تجربه قابل مشاهده است. از آنجا که معاینه بالینی فقط می تواند در مورد علت علائم فرضیاتی ایجاد کند ، در بیشتر موارد تشخیص تصویربرداری دنبال می شود. MRI از مغز (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) به ویژه برای تجسم مناسب است متاستاز مغز.
همچنین یک توموگرافی کامپیوتری بررسی توموگرافی رایانه ای از سر (cCT) یا معاینه مایع مغزی نخاعی (liquor cerebrospinalis) در شرایط خاص می تواند مفید باشد. در اصل ، تشخیص مغز متاستازها نیاز به شناسایی تومور اولیه است که منجر به متاستاز در مغز شده است. برای انجام این کار ، کل بدن معمولاً با کمک اشعه ایکس بررسی می شود ، سونوگرافی و روش های تصویربرداری (به عنوان مثال CT ، MRI).
پیش بینی
پیش آگهی برای متاستاز مغز تحت تأثیر عوامل زیادی قرار دارد ، به همین دلیل است که اغلب نمی توان اظهارات کلی در مورد امید به زندگی داشت. سن فرد مبتلا ، فاصله زمانی بین وقوع تومور اولیه و متاستاز مغز ، تعداد ، محل و اندازه آن متاستاز مغز و چندین عامل دیگر در پیش آگهی تأثیر می گذارد. به طور کلی ، پیش آگهی کلی مغز متاستازها نسبتاً ضعیف است
تحت شرایط خاص ، وجود متاستاز مغزی می تواند منجر به بدتر شدن سریع آن شود شرط تا مرگ ناگهانی ، به عنوان مثال ، به دلیل خونریزی در متاستاز مغز. متاستازهای مغزی ، که در حفره خلفی (در ناحیه ناحیه مغز) قرار دارند مخچه یا ساقه مغز) ، می تواند منجر به اصطلاح به دام افتادن مغز و در نتیجه منجر به مرگ شود ، حتی با اندکی افزایش اندازه. با درمان بهینه می توان پیش آگهی متاستازهای مغزی را بهبود بخشید.
به ویژه بهبود کیفیت زندگی با کاهش علائم و شکایات در پیش زمینه درمان قرار دارد. افزایش بقا فقط در موارد منفرد تا چند ماه تا چند سال امکان پذیر است. سیر علائم ناشی از متاستازهای مغزی معمولاً مستقل از پیشرفت تومور اولیه است.
بنابراین ، این امکان وجود دارد که با وجود یک درمان کاملاً هدفمند از تومور اولیه ، پیشرفت علائم ناشی از متاستازهای مغزی ممکن است رخ دهد. با این حال ، وقوع متاستازهای مغزی همیشه نشانه ای از یک مرحله نسبتاً پیشرفته تومور اولیه است. غالباً ، متاستازهای مغزی نیز عامل محدود کننده زندگی در یک بیماری هستند.
علاوه بر این ، علائم ناشی از نقص های عصبی اغلب نسبت به سایر علائم همراه با فشار روانی بیشتری دارند سرطان. به خصوص علائمی مانند تشنج یا تغییر شخصیت در یک زمان استرس زا از نظر عاطفی اغلب بسیار محدود کننده هستند. پیش آگهی ضعیف متاستازهای مغزی نیز به این واقعیت مربوط می شود که غالباً فقط بسیار ضعیف یا اصلاً قابل درمان نیستند.
بنابراین ، جراحی اغلب به دلیل محل و تعداد متاستازها امکان پذیر نیست ، یا به دلیل وجود بیمار به سادگی امکان پذیر نیست شرط. یکی از دلایل جراحی ، B است. وجود تنها یک فرد یا چند متاستاز بسیار بزرگ مغزی و احتمال زیاد برای درمان بیماری زمینه ای.
حتی با علائم بسیار شدید احتمال دارد که جراحی در نظر گرفته شود. اگر جراحی امکان پذیر نباشد ، پرتو درمانی به عنوان بخشی از رویکرد تسکین دهنده می تواند برای کاهش علائم و طولانی شدن عمر بیمار استفاده شود. در این روش سلولهای تومور با تابش پرانرژی بمباران می شوند.
این می تواند تا حدی بافت تومور را از بین ببرد یا حداقل از رشد آن جلوگیری کند. با این حال ، بسیاری از مردم پیدا می کنند پرتو درمانی بسیار ناخوشایند و استرس زا علاوه بر این ، همه بافت های تومور به تابش پاسخ نمی دهند.
بنابراین ، باید شخصاً از خود س askال کند که این روش درمانی تا چه اندازه ارزش این مدت کوتاه اضافی زندگی را دارد. برخی از علائم ، مانند تشنج ، حتی بدون اشعه می تواند حداقل تا حدودی با دارو کاهش یابد. دولت از کورتیزون آماده سازی همچنین حداقل به کاهش علائم ناشی از اثر تجزیه کننده آنها کمک می کند. در بعضی موارد، شیمی درمانی همچنین می تواند امیدوار کننده باشد. مخصوصاً در مورد سرطان بیضه، با وجود متاستازهای موجود در مغز ، هنوز هم می توان در برخی موارد به درمان دست یافت.
