تشخیص | فتق اینگوینال زن

تشخیص

معاینه توسط پزشک معمولاً دراز کشیده انجام می شود. پزشک دست خود را در ناحیه کشاله ران قرار داده و سعی می کند برآمدگی ، ضخیم شدن یا شکاف دیواره شکم را احساس کند. برای بهبود شرایط معاینه ، بیمار می تواند سرفه یا دیواره شکم را تنش دهید.

سپس فتق مغبنی احتمالی برجسته تر می شود. با این وجود ، تشخیص یک فتق مغبنی بدون وجود کیسه فتق بیرون زده در خانم ها دشوار است. تشخیص توسط یک تایید می شود سونوگرافی معاینه یا در موارد پیچیده تر ، توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI).

درمان

An فتق مغبنی به دلیل خطر حبس باید تحت عمل جراحی قرار گیرد. در 90٪ موارد عمل تحت بیهوشی منطقه ای امکان پذیر است ، اما اگر این عمل به روش لاپاراسکوپی انجام شود (لاپاراسکوپی = لاپاراسکوپی دیواره شکم) ، عمل باید تحت انجام شود بیهوشی عمومی. عملیات فتق مغبنی در سه مرحله انجام می شود.

در مرحله اول برشی در کشاله ران ایجاد می شود ، دیواره عضله بریده می شود و کیسه فتق جستجو می شود. در مرحله دوم کیسه فتق باز می شود ، سپس محتویات فتق دوباره به داخل حفره شکم منتقل می شود و کیسه فتق توسط بخیه ها بسته می شود. در مرحله سوم روزنه فتق بسته می شود.

دهانه فتق طبق اصل تقویت دیواره خلفی کانال مغبنی بسته می شود. دیواره خلفی کانال اینگوینال به سمت شکم قرار دارد و با دو روش مختلف می تواند تقویت شود. تقویت می تواند توسط الف حاصل شود پیوند بخیه و دو برابر شدن فاشیای عضلانی.

این روش ، به عنوان مثال ، در جراحی مطابق باسینی یا در جراحی مطابق با هدیس استفاده می شود. در زنان ، کانال اینگوینال می تواند در اطراف رباط رحم ، یا لیگ ، محکم بسته شود. برای اجازه بسته شدن کانال مغبعه می توان teres uteri را قطع کرد.

یک روش جراحی دیگر با کاشت بدون فشار از یک شبکه پلاستیکی تقویت می شود ، که می تواند در جراحی باز یا لاپاراسکوپی انجام شود. به عنوان مثال ، این روش در جراحی در لیختن اشتاین استفاده می شود. دقیقاً مدت زمان انجام فتق مغبنی به نوع عمل بستگی دارد. بین روشهای باز و لاپاراسکوپی (حداقل تهاجمی) تمایز قایل می شود.

به طور متوسط ​​، مدت زمان خالص عمل حدود نیم ساعت است. البته لازم به ذکر است که قبل از عمل بیمار باید به عمل جراحی معرفی شود و پس از عمل یک اقامت اضافی در اتاق ریکاوری به زمان نیاز دارد. بنابراین کل مدت زمان عمل به طور قابل توجهی طولانی تر است.

همیشه یک عمل در فتق مغبنی ضروری نیست. اگر ، به عنوان مثال ، فتق یک یافته تصادفی است و علائم آن وجود ندارد یا علائم آن بسیار کم است ، می توان اصطلاحاً "انتظار مراقب" را انجام داد. در این حالت ، بررسی منظم علائم و کیسه فتق برای رد هرگونه وخامت انجام می شود.

فتق مغبنی علامتی معمولاً جراحی می شود. یک استثنا حبس کیسه فتق است که همیشه بلافاصله عمل می شود. انتخاب روش جراحی عمدتاً به این بستگی دارد که آیا فتق قبلاً در آن اتفاق افتاده است. بین روشهای جراحی باز و کم تهاجمی (لاپاراسکوپی) تمایز قایل می شود:

• درمان جراحی باز فتق معمولاً با استفاده از درز مش انجام می شود ، که علاوه بر بخیه از نقطه دستیابی به موفقیت نیز پشتیبانی می کند (روش لیختن اشتاین).
• روشهای لاپاروسکوپی اصطلاحاً Tapp (پلاستیک پیش از صفاقی بین رحم) و TEP (کل پلاستیک خارج صفاقی) است.