امکانات عیب شناسی
اگر سو reasonable ظن منطقی نسبت به وجود داشته باشد مچ پا شکستگی، اشعه ایکس از مفصل مچ پا همیشه باید در دو صفحه (از روبرو (ap-تصویر) و از کنار) گرفته شود. این برای تأیید تشخیص مشکوک ، ارزیابی میزان و نوع آن مهم است شکستگی، برای رد سایر آسیب ها و برنامه ریزی اقدامات درمانی. در صورت آسیب به استخوان فیبول در نزدیکی مفصل زانو مشکوک است (Maisonneuve شکستگی) ، کل پایین تر پا باید در دو صفحه پرتونگاری شود (گاهی اوقات نادیده گرفته می شود!). اگر استخوان درشت استخوان درشت نی را تحمل کند مچ پا مفصل (pilon tibiale) در شکستگی ، توموگرافی رایانه ای (CT) نقش دارد مفصل مچ پا ممکن است برای ارزیابی بهتر شکستگی و برنامه ریزی درمانی مفید باشد.
درمان با OP
درمان جراحی آن شکستگی مچ پا خارجی به طور کلی توصیه می شود ، مگر اینکه شکستگی بسیار عارضه ای باشد یا خطرات جراحی برای بیمار مربوطه خیلی زیاد باشد. برای تعیین زمان شکستگی قسمت تحتانی ، دستورالعمل هایی وجود دارد پا استخوان (استخوان فیبولا) باید با جراحی درمان شود ، اما ارزیابی فردی نباید از دست برود. اگر شکستگی در سطح رباط باشد که این دو را به هم متصل می کند استخوان ها در پایین پا در انتهای پایین تر و در نهایت نگه می دارد مچ پا با هم (سنداسموز) ، و اگر این اتصال رباط مانند خود به دلیل پارگی غیر مداوم تا حدی آسیب ببیند ، این می تواند دلیل برای درمان جراحی باشد.
این صورت فلکی در پزشکی an نامیده می شود شکستگی مچ پا خارجی از "وبر نوع B". مورد دیگر ، یعنی شکستگی "وبر نوع C" نیز دلیل جراحی است. در این حالت اتصال رباطی (syndesmosis) کاملاً پاره شده است ، شکستگی در بالای سندسموز ذکر شده و یک پوست نازک (غشا) بین دو قرار دارد ساق پا استخوان ها نیز پاره شده است.
مورد دیگر برای جراحی ، شکستگی ساده در زیر سنداسموز بدون آسیب بیشتر است ، در صورتی که دو فراکسیون از یکدیگر دور شده اند (شکستگی دررفته) و شکستگی به روش طبیعی بهبود نمی یابد. سپس استخوان ها باید با جراحی در موقعیت اصلی خود قرار بگیرند. خود عملیات و یا ایدز مورد استفاده نیز به نوع شکستگی ، آسیب دیدگی رباط و پایداری مچ پا بستگی دارد.
قطعات استخوان جابجا شده معمولاً کنار هم قرار می گیرند و با پیچ یا صفحات فلزی به هم متصل و تثبیت می شوند (تثبیت). ترمیم طول دقیق استخوان خارجی بسیار مهم است ، در غیر این صورت پا در طولانی مدت دچار سوposition حالت می شود. رباط های پاره شده بخیه زده می شوند و در صورت لزوم با یک پیچ تنظیم شده اضافی فیکس می شوند که پس از حدود شش هفته برداشته می شود.
برای شکستگی های پیچیده ، مانند شکستگی نوع B یا C که در بالا ذکر شد ، "پیچ های کششی" و صفحات فلزی اغلب به صورت ترکیبی استفاده می شوند. برخلاف پیچ های تنظیم شده ، پیچ های تاخیری می توانند با فشار دادن دائمی دو قسمت استخوان به یکدیگر ، بر شکاف شکستگی فشار وارد کنند که باعث ترمیم استخوان می شود. از طرف دیگر ، صفحات شکستگی را از پهلو تثبیت کرده و از آن پشتیبانی می کنند ، بنابراین از جابجایی قسمتهای استخوان در طی روند بهبودی جلوگیری می کنند.
در موارد جدی ، مانند شکستگی باز که در آن قسمتهای استخوان از پوست بیرون زده یا شکستگی مختلط که در آن بسیاری از قسمتهای کوچک استخوان آزاد قابل مشاهده است ، استفاده موقت از اصطلاح "فیکساتور خارجی”همچنین ممکن است لازم باشد ، که مانند داربست قطعات شکستگی را از خارج در جای خود نگه می دارد. در هر صورت ، این فقط برای اولین درمان اضطراری استفاده می شود ، که همیشه به دنبال یک درمان نهایی و نهایی است که در بالا توضیح داده شد. اطلاعات بیشتر در مورد عملکرد یک شکستگی مچ پا خارجی اینجا.
