تاریخچه
جنون جوانی بسیار فردی است قانون به اصطلاح "1/3" با توجه به روند بیماری شناخته شده است ، که بیان می کند در یک سوم بیماران علائم یک بار رخ می دهد و پس از آن هرگز مجددا بروز نمی کند. یک سوم دوم "عود" های مکرر دارد و یک سوم در اصطلاح "حالت باقیمانده" باقی می ماند که در آن هیچ علائم مثبت حادی وجود ندارد (به زیر مراجعه کنید) ، اما افت عملکرد کلی و دائمی است.
اغلب بیماری در 3 فاز ذکر شده در زیر پیشرفت می کند ، که طول آنها می تواند متفاوت باشد. با این حال ، بدون این مرحله نیز می تواند مزمن باشد. بین سه مرحله مختلف بیماری تمایز قائل می شود.
- مرحله پیش تولید: در این مرحله ، هیچ علامت کلاسیک وجود ندارد (به زیر مراجعه کنید) اسکیزوفرنیا. بلکه در ابتدا توانایی عمومی در انجام کار کاهش می یابد. فرد مبتلا مشکلات بیشتری را در تمرکز روی کار یا سایر کارهای زندگی روزمره خود دارد.
این کار اغلب به همنوعانش ، کارش ، بلکه همچنین به ظاهر و بهداشت شخصی اش علاقه مند نمی شود. اغلب یک کناره گیری اجتماعی مشخص ، افزایش اضطراب و اختلال خواب وجود دارد. گاهی اوقات ، ممکن است توهمات (به زیر مراجعه کنید) شنیده شود یا تفکر فزاینده ای مشاهده شود.
- مرحله فلورید (گل دهی): در این مرحله ، که مرحله واقعی بیماری است ، علائم ذکر شده در زیر رخ می دهد.
این علائم باید تقریباً به طور مداوم به مدت یک ماه یا بیشتر بروز کند تا اسکیزوفرنی تشخیص داده شود. در بعضی موارد این مرحله توسط استرس روانی - اجتماعی ایجاد می شود.
- مرحله باقیمانده این مرحله سوم از نظر علائم یادآور مرحله پیش تولید است. به عنوان یک قاعده ، علائم حاد دیگر رخ نمی دهد ، اما بیمار هنوز "به حالت عادی" نرسیده است. این اغلب منجر به نوعی فرسودگی با افزایش نیاز به خواب و افسردگی (افسردگی پس روان پریشی).
این مرحله فقط می تواند برای مدت کوتاهی ادامه داشته باشد ، در نتیجه بیمار تقریباً توانایی قدیمی خود را برای انجام فعالیت بدست می آورد و می تواند مانند گذشته زندگی کند. با این حال ، این احتمال نیز وجود دارد که بیمار همچنان از "علائم باقیمانده" رنج ببرد و در مرحله باقیمانده باقی بماند. متأسفانه ، این بیمار به طور کامل کمتر از علائم قابل حل است.
اغلب مشاهده می شود که پس از سالها علائم باقیمانده ، یک مرحله فلورید دیگر دنبال می شود ، که دوباره به مرحله باقیمانده منتقل می شود. پیش بینی اینکه کدام بیمار پس از یک دوره روان پریشی اولیه تا حدی (بهبود کامل) بهبود یابد ، مشکل است و چه کسی در زندگی به شدت دچار نقص خواهد شد. تحقیقات نشان داده است که اگر فرد قبل از این بیماری زندگی موفقی داشته باشد (سطح بالایی از تحقق نقش قبل از بیمار) ، اگر قبل از آن اختلال ناخوشایند باشد ، اگر یکباره و بدون مدت طولانی شروع شود ، احتمال نتیجه مطلوب بیشتر است. مرحله پیش تولید ، یا اگر در سنین میانسالی رخ داده باشد.
بیشتر بیماری های روانپزشکی با یک مرحله به اصطلاح پرودرمال آغاز می شوند ، که در آن اولین ناهنجاری ها در بیمار ظاهر می شود ، اما هنوز هیچ علامت معمولی مشخص نیست.
این مرحله می تواند سالها قبل از مرحله واقعی آغاز شود جنون. اولین علائم معمولاً توهم یا سایر مشخصات معمول آن نیست اسکیزوفرنیا، بلکه علائم منفی مانند افسردگی و کناره گیری اجتماعی. بیماران بی قرار هستند ، گرفتار نگرانی می شوند و توانایی فکر و تمرکز آنها مختل می شود ، درک آنها به طور فزاینده ای مصرف می شود و ارتباط آنها با واقعیت قطع می شود.
آنها غالباً تهدیدی در حال نزدیک شدن را احساس می کنند ، که بعداً می تواند در جریان این حمله به یک توهم تبدیل شود جنون. متأسفانه ، اولین علائم بسیار مشخص نیستند و می توانند بیانگر سایر مشکلات و بیماری ها باشند ، مانند افسردگی. در بسیاری از موارد ، بستگان گزارش می دهند که بیمار سالها قبل از آن عجیب شده بود جنون و بیشتر و بیشتر عقب نشینی کرده بود. علائم اختصاصی تر فقط ماهها تا چند هفته قبل از شروع روان پریشی ، هنگام خیالات یا هذیان بیان می شود توهم به نظر می رسد.
