علل / بروز بیماری سودک
توسعه (پاتوژنز) از بیماری سودک هنوز کاملاً درک نشده است. اساس بهبودی نامنظم بافت آسیب دیده است. این آسیب می تواند یک ضربه ناشی از تصادف یا آسیب باشد و همچنین پس از یک عمل جراحی رخ دهد یا به عنوان علت التهاب داشته باشد.
به این ترتیب، بیماری سودک در 1-2٪ بیماران بعد از a اتفاق می افتد شکستگی و در 2-5 of بیماران مبتلا به آسیب عصبی. با این حال ، وقوع بیماری سودک به شدت آسیب ارتباطی ندارد ، بنابراین ممکن است آسیب علتی آنقدر کم باشد که بیمار از او بخواهد آن را به خاطر بسپارد. فعال سازی دلسوز سیستم عصبی به طور مکرر از بهبودی در طی بیماری جلوگیری می کند. دلسوز سیستم عصبی، به عنوان آنتاگونیست از سیستم عصبی پاراسمپاتیک، بخشی از سیستم عصبی خودمختار است که عملکردهای اساسی مانند آن را تنظیم می کند خون فشار، تنفس، نبض یا هضم غذا.
دلسوز سیستم عصبی مسئول فعال سازی گردش خون برای آماده سازی بدن برای جنگ یا پرواز است و همچنین می تواند توسط آن فعال شود درد. بنابراین به جای بهبود منظم آسیب ، یک حلقه معیوب از درد، فعال سازی دستگاه عصبی سمپاتیک و در نتیجه جلوگیری از بهبودی اتفاق می افتد. همچنین مظنون است که یک واکنش التهابی در بیماری سودک رخ می دهد ، در نتیجه آن مقادیر بیشتری از واسطه های التهابی (ماده P ، GCPR) آزاد می شود.
اینها دیگر نمی توانند تخریب شده و در نتیجه منجر به واکنش التهابی در بدن شوند اعصاب (التهاب نوروژنیک). این نیز باید در مغز (CNS) و بنابراین حساسیت به درد-در حال پردازش اعصاب. شعاع شکستگی اغلب می تواند به بیماری سودک تبدیل شود.
پیش بینی
در ابتدا نمی توان پیش آگهی بیماری سودک را به وضوح پیش بینی کرد. در بسیاری از موارد ، سیر بیماری طبق توصیف سودک نیست ، بلکه اشکال و ابعاد بسیار متفاوتی به خود می گیرد. درمان زودرس برای درمان و بهبود بیماری سودک بسیار مهم است.
این واقعیت دشوارتر می شود که بیماری سودک اغلب نسبتاً دیر تشخیص داده می شود ، زیرا این علائم در ابتدا بسیار مشخص نیستند و گاهی اوقات توسط پزشکان و بیماران جدی گرفته نمی شوند. ناپدید شدن خود به خود بیماری بدون درمان (بهبود خود به خودی) به ندرت مشاهده می شود ، مانند یک دوره شدید مزمن. مطالعات طولانی مدت نشان داده است که از 85 بیمار از 100 بیمار در طی سالها بیماری به حدی بهبود یافته است که معیارهای بیماری سودک دیگر برآورده نشده است. تقریباً در نیمی از موارد ، درد با شدت متفاوت هنوز وجود داشت. به طور متوسط ، زمان بهبودی حدود 12 ماه بود ، در سایر موارد حتی پس از سالها بهبودی حاصل شد.
