اوریون - همچنین به عنوان peter peter یا parotitis epidemica شناخته می شود - یک بیماری ویروسی است که در درجه اول کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال ، بزرگسالان نیز می توانند به آن آلوده شوند اوریون. عادی ترین علامت گونه های ضخیم (گونه های همستر) است که در اثر تورم غدد پاروتید ایجاد می شود. به عنوان یک قانون، اوریون بی ضرر است ، اما در بزرگسالان و بزرگسالان ، گاهی اوقات عوارض شدیدی ایجاد می شود. به همین دلیل جلوگیری از اوریون با واکسیناسیون منطقی است.
اوریون - این چیست؟
اوریون یک بیماری ویروسی مسری است که در سراسر جهان اتفاق می افتد. ویروس ها توسط گسترش می یابد عفونت قطره، به این معنی که مثلاً هنگام سرفه یا عطسه می توانند منتقل شوند. عفونت از طریق تماس مستقیم مانند بوسیدن نیز امکان پذیر است. پس از ابتلا به اوریون ، معمولاً تا آخر عمر از ویروس در امان هستید. پس از عفونت ، معمولاً بین دو تا چهار هفته طول می کشد تا بیماری ایجاد شود. پیش از آنکه اولین علائم مشخص شود ، اوریون از قبل مسری است: به عنوان یک قاعده ، خطر ابتلا به عفونت از هفت روز قبل و تا XNUMX روز از بروز اولین علائم وجود دارد. اوریون به ویژه در کودکان بین پنج تا XNUMX سال رایج است - به همین دلیل ، اوریون نیز مانند آن است سرخک, سرخچه or ابله مرغان، از نمونه ها شمرده می شود بیماری های دوران کودکی. اوریون می تواند در طول سال اتفاق بیفتد - اما به ویژه موارد زیادی در زمستان و بهار مشاهده می شود.
علائم اوریون
تقریباً در یک سوم مبتلایان ، اوریون بدون هیچ علائمی یا فقط با علائم غیر اختصاصی پیشرفت می کند. علائم ممکن است باشد سردرد, گلو درد یا اندام دردناک ، از دست دادن اشتها، و یک احساس کلی از خستگی. اغلب ، دمای بدن نیز افزایش می یابد یا تب رخ می دهد به دلیل این علائم ، اوریون گاهی اوقات با تب شدید اشتباه گرفته می شود سرد. در حالی که علائم عمومی بیماری در ابتدای بیماری قابل مشاهده است ، غدد پاروتید به طور مشخص بعداً متورم می شوند. معمولاً تورم ابتدا از یک طرف رخ می دهد و از طرف دیگر تا حدودی به تأخیر می افتد. به دلیل تورم ، گونه های همستر معمولی برای اوریون ایجاد می شود. اغلب لنف گره ها در گردن متورم نیز هستند. به دلیل تورم ، چرخش سر و جویدن اغلب با همراه است درد. علاوه بر غدد پاروتید ، اوریون ویروس ها همچنین می تواند اندامهایی مانند پانکراس و بیضه را تحت تأثیر قرار دهد و در موارد نادر ، تخمدان، غدد اشکی ، غده تیروئید، کلیه ها و مرکزی است سیستم عصبی.
اوریون: عوارض احتمالی
در کودکان ، اوریون معمولاً بی ضرر است و بیماری بدون عواقب باقی می ماند. اگر عفونت در مرحله بعد اتفاق بیفتد ، در برخی موارد ممکن است عواقب جدی ایجاد شود.
- التهاب از منینژ (مننژیت): مننژیت شایعترین عارضه در کودکان است. تقریباً سه تا ده درصد کودکانی که به اوریون مبتلا می شوند ، مبتلا می شوند. علائم معمولی از مننژیت شدید هستند سردرد coupled with,en گردن سفتی، سختی. اگر مغز بافت درگیر است ، به آن گفته می شود آنسفالیت - اما این به ندرت در زمینه بیماری اوریون اتفاق می افتد. اگر جمجمه باشد اعصاب تحت تأثیر قرار می گیرند ، ممکن است منجر شود از دست دادن شنوایی یا ناشنوایی
- التهاب از بیضه ها (ارکیت): اگر ویروس اوریون پس از بلوغ بر بیضه ها تأثیر بگذارد ، این می تواند رهبری به ناتوانی در بارداری بیضه التهاب در مردان جوان نسبتاً شایع است و تقریباً از هر سه نفر یک نفر مبتلا است. ناباروری همچنین می تواند در زنان جوان به دلیل هجوم به تخمدان - با این حال ، چنین التهابی در زنان بسیار نادرتر از مردان است.
- التهاب لوزالمعده (پانکراتیت): پانکراتیت می تواند با علائمی مانند از دست دادن اشتها, درد در قسمت فوقانی شکم ، و همچنین یک مدفوع چرب.
سایر عوارض ، گرچه نادر است ، اما ممکن است شامل التهاب غدد پستانی باشد (ورم پستان) یا التهاب قلب ماهیچه (میوکاردیت).
اوریون: تشخیص
اوریون غالباً در حال حاضر با تورم معمول غدد پاروتید قابل تشخیص است. اگر این تورم وجود نداشته باشد ، بیماری نیز به طور خاص قابل تشخیص است آنتی بادی در برابر ویروس اوریون در خون.
درمان اوریون
اوریون ویروس ها با خود نمی توان جنگید؛ فقط علامت داره درمان می تواند داده شود. به عنوان مثال ، تب-کاهش داروهای ضد درد قابل اداره است. با این حال ، نباید به کودکان داده شود داروهای ضد درد حاوی استیل سالیسیلیک اسید، زیرا در غیر این صورت ممکن است سندرم Reye تهدید کننده زندگی رخ دهد. پانسمان روغن گرم و خوب بهداشت دهان به تسکین تورم غدد پاروتید کمک می کند. خنک شدن غدد پاروتید نیز غالباً خوشایند است. برای به حداقل رساندن درد هنگام جویدن ، خوردن غذاهای نرم و گوشتدار در درجه اول توصیه می شود. از مایعات اسیدی باید خودداری شود ، در غیر این صورت غدد بزاقی بیشتر کار خواهد کرد در صورت بروز عوارض ، در هر صورت باید با پزشک مشورت شود. او درمورد ادامه درمان تصمیم خواهد گرفت معیارهای لازم هستند در صورت بروز عوارض شدید مانند مننژیت، درمان در بیمارستان ضروری است.
