استئومیلیت استخوان فک

استئومیلیت فک استخوان ها - محاوره ای خوانده می شود استئومیلیت استخوان های فک - (استئومیلیت استخوان فک ؛ ICD-10-GM K10.2: شرایط التهابی فک) التهاب مغز استخوان از بالا یا فک پایین. استئومیلیت با اوستیت (مترادف: استئیت ، التهاب استخوان) و پریوستیت (التهاب اطراف استخوان). استئومیلیت فک استخوان ها به دلیل شرایط خاص ، از استئومیلیت مابقی سیستم اسکلتی کاملاً متفاوت است حفره دهان. این اختلافات ، به عنوان مثال ، از شرایط میکروبیولوژیک و ایمونولوژیک ناشی می شود حفره دهان، عرضه از خون عروق، و درگیری آلوئول های دندانی (محفظه استخوانی دندان ها).

اشکال بیماری

طبق طبقه بندی زوریخ ، استئومیلیت اساساً به سه شکل مختلف تقسیم می شود:

استئومیلیت مزمن حاد و ثانویه.

استئومیلیت مزمن حاد و ثانویه همان بیماری است و فرضیه بعد از چهار تا شش هفته بیماری بدون بهبودی فرض می شود. استئومیلیت مزمن حاد و ثانویه ترجیحاً روی فک پایین تأثیر می گذارد (فک پایین) این غلبه احتمالاً به دلیل ویژگیهای آناتومیکی مانند واسکولاریزاسیون تحتانی (تشکیل ریز است) خون عروق) ، نسبت کمتری از اسفنجیوزا (سل استخوان ؛ اینها به استخوان پایداری می دهند ، یعنی مقاومت در برابر آن شکستگی) و محتوای بالاتر ماده معدنی است. به عنوان یک قاعده ، استئومیلیت مزمن حاد یا ثانویه فک نوعی بیماری برانگیخته ("علت خارجی") است. علت آن کلونیزاسیون باکتریایی استخوان بعد از عمل ("بعد از جراحی") یا پس از سانحه ("بعد از جراحت") است. به ندرت ، عوامل بیماری زا از طریق کانون التهاب موجود به طور خونساز ("توسط جریان خون") پخش می شوند ، بنابراین باعث استئومیلیت درون زا ("علت داخلی") می شوند. عوامل بیماری زا هستند استافیلوکوک در 70 تا 80 درصد موارد. با این حال ، دیگر باکتری, ویروس ها و قارچ ها نیز می توانند عوامل بیماری زای احتمالی باشند. پاتوژن به عنوان مثال از طریق شکستگی های باز (شکستگی استخوان) یا در درصد کمی از طریق عمل استخوان فک وارد بدن می شود. شکستگی فک اغلب از طریق آلوئول های دندانی آلوده به میکروب پیشرفت می کند. نسبت جنسیت: غلبه مرد

اوج فرکانس: استئومیلیت حاد و مزمن می تواند در تمام گروه های سنی رخ دهد. اشکال برون زای استئومیلیت عمدتا در بزرگسالان رخ می دهد ، در حالی که اشکال درون زا ترجیحاً کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می دهد. پوکی استخوان مزمن اولیه

در حدود 10٪ موارد ، استئومیلیت یک عفونت استخوانی بدون پیدایش اگزوژنیک با علت نامشخص است که از مرحله حاد ("از نظر بالینی قابل مشاهده") عبور نکرده است. می توان بین فرم "شروع زودرس" (<20 سال) و "شروع بزرگسالان" (> 20 سال) تفاوت قائل شد. انواع بیماری فقط با درگیری فک و همچنین درگیری با اسکلت پوستی وجود دارد (پوست و سیستم اسکلتی). استئومیلیت مزمن نوجوان (مترادف: استئومیلیت اسکلروزانس Garré ، استئومیلیت Garré ، استئومیلیت Garré ؛ استئومیلیت تهاجمی مزمن اولیه) ، ممکن است علاوه بر لوله طولانی ، فک پایین را نیز درگیر کند استخوان ها. به نظر برخی از نویسندگان ، شکل اولیه بروز استئومیلیت مزمن اولیه است. اشکال خاص چند کانونی

استئومیلیت چند کانونی مزمن (عودکننده ، عودکننده) (CRMO) یک استئومیلیت استریل در سیستم اسکلتی است و ترجیحاً بر استخوانهای لوله ای بلند تأثیر می گذارد اما ممکن است با کانونی شدن فک پایین همراه باشد. سندرم SAPHO - تصویر بالینی شامل مفصل و پوست گرفتاری ها علاوه بر استئومیلیت اولیه چند کانونی مزمن ("در مکان های مختلف بدن") ، که ممکن است فک پایین را درگیر کند. نسبت جنسیت: زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر استئومیلیت مزمن قرار می گیرند (2: 1). اوج فرکانس: استئومیلیت مزمن اولیه بیشتر در بزرگسالی اتفاق می افتد ("شروع بزرگسالان"). استئومیلیت مزمن نوجوانان که کمتر تکرار می شود ، منحصراً در بزرگسالان و جوانان تأثیر می گذارد ("شروع اولیه"). فرم های خاص

تابش ("رادیواستئومیلیت": استئوآرادیونکروز آلوده ؛ IORN) و دارو درمان - به عنوان مثال با بیسفسفونات ها (استئومیلیت همراه با بیس فسفونات فک ؛ BP-ONJ) - باعث تغییرات فیزیولوژیکی در شکمبه، حساسیت بیشتری نسبت به استعمار باکتریها ایجاد می کند. بنابراین عفونت استخوان ثانویه است. بنابراین در ادامه موارد زیر به این اشکال بیماری توجه نمی شود. شیوع (فراوانی بیماری): استئومیلیت استخوان های فک یک بیماری مکرر است. تعداد نسوز ("عدم پاسخ به درمان") موارد مزمن در حال افزایش است. روند و پیش آگهی استئومیلیت استخوان فک: پیش آگهی به نوع پاتوژن و همچنین سن و وضعیت ایمنی بیمار بستگی دارد. استئومیلیت حاد استخوان فک اغلب در مراحل اولیه قابل درمان است. با این حال ، این بیماری دارای یک شخصیت مزمن است. یک دوره مزمن برای درمان دشوار است ، ممکن است سالها ادامه داشته باشد و ممکن است عود کند (عود کند). درمان برای استئومیلیت مزمن اولیه فک نیز اغلب اثر طولانی مدت ندارد یا هیچ اثری ندارد.