معاینه بالینی جامع اساس انتخاب مراحل تشخیصی بیشتر است:
- معاینه عمومی عمومی - شامل فشار خون ، نبض ، وزن بدن ، قد ؛ به علاوه:
- بازرسی (مشاهده).
- پوست (طبیعی: دست نخورده ؛ سایش /زخم، قرمزی ، هماتوم (کوفتگی) ، زخم) و غشاهای مخاطی.
- راه رفتن (مایع ، لنگیدن).
- وضعیت بدن یا مفصل (حالت ایستاده ، خمیده ، ملایم).
- بدشکلی (بدشکلی ، انقباض ، کوتاه شدن).
- آتروفی عضلات (مقایسه جانبی! ، در صورت لزوم اندازه گیری محیط).
- مفصل (سایش /زخم، تورم (تومور) ، قرمزی (روبر) ، هایپرترمی (کالری) ؛ شواهد آسیب مانند کبودی تشکیل ، برآمدگی مفصلی آرتروز ، پا ارزیابی محور) [به ندرت قرمزی و تورم].
- لمس (لمس) نقاط برجسته استخوان ، تاندون ها، وارد کردن تاندون ، رباط ها ؛ عضله سازی بورس و مفصل کپسول؛ مفصل (افیوژن مفصل؟) ؛ تورم بافت نرم ؛ حساسیت (محلی سازی!) [وابسته به فعالیت درد؛ لطافت].
- اندازه گیری تحرک مفصل و دامنه حرکت مفصل (طبق روش صفر خنثی: دامنه حرکت به عنوان حداکثر انحراف مفصل از موقعیت خنثی در درجه های زاویه ای داده می شود ، جایی که موقعیت خنثی 0 درجه تعیین می شود. موقعیت شروع "موقعیت خنثی" است: فرد به حالت ایستاده قرار می گیرد و دست ها را به حالت آویزان و آرام قرار می دهد ، شست اشاره به جلو و پاها موازی است. زاویه های مجاور به عنوان موقعیت صفر تعریف می شوند. استاندارد این است که ابتدا مقدار دور از بدن داده شود). اندازه گیری های تطبیقی با مفصل مقابل (مقایسه جانبی) می تواند تفاوت های جانبی کوچک را نیز نشان دهد.
- در صورت لزوم ، تست های عملکردی ویژه ای بستگی به مفصل آسیب دیده دارد.
- بازرسی (مشاهده).
- بررسی سلامت
براکت های مربعی [] یافته های فیزیکی پاتولوژیک (پاتولوژیک) احتمالی را نشان می دهد.
