اثر | زوپیکلون

اثر

زوپیکلون دارای اثر مهاری در مرکز است سیستم عصبی. دارو با فعال کردن گیرنده های به اصطلاح GABA (اسید گاما-آمینوبوتیریک) به این اثر میرایی می رسد. GABA مهمترین پیام رسان بازدارنده است (انتقال دهنده عصبی) مرکزی سیستم عصبی.

زوپیکلون می تواند به این مکانهای اتصال دهنده (گیرنده ها) GABA متصل شود و تحریک پذیری سلول های عصبی را از طریق هجوم کلرید کاهش یا حتی به طور کامل مهار کند. سلول عصبی پس از مدتی دیگر تحریک پذیر نیست و انگیزه های محرک ورودی نمی توانند به مرکز منتقل شوند سیستم عصبی. حداکثر غلظت پلاسما (یعنی بالاترین دوز قابل تشخیص در خون) در حال حاضر یک ساعت پس از مصرف رسیده است زوپیکلون. نیمه عمر ، یعنی دوره ای که غلظت در خون نصف شده است ، 5 ساعت است.

عوارض جانبی

همانند سایر داروهای موثر ، ممکن است هنگام مصرف Zopiclon عوارض جانبی ایجاد شود. در بیشتر موارد بیماران تغییر در حس خود را گزارش می کنند طعم (فلزی ، تلخ) و خشک است دهان. علاوه بر این ، کابوس ها ، سردرد، اختلالات بینایی ، احساس ضعف ، سرگیجه ، کاهش عملکرد و روز خستگی همچنین عوارض جانبی احتمالی مصرف Zopiclon می باشد.

علاوه بر این، حافظه یا ممکن است شکاف حافظه پس از مصرف دارو (آنتروگراد) ایجاد شود فراموشی) علاوه بر این ، ادراک فریبنده (توهم) قبلاً شرح داده شده است. پتانسیل اعتیاد جسمی و روانی قابل اغماض نیست ، به خصوص با استفاده منظم و طولانی مدت از Zopiclon. علاوه بر این ، علائم ترک می تواند پس از استفاده منظم از Zopiclon به مدت چند هفته به دلیل اثر اعتیاد آور پس از قطع ، رخ دهد. بنابراین مصرف دارو فقط در صورت اختلالات شدید خواب و برای مدت کوتاهی و همچنین اندازه گیری دقیق مصرف در صورت بیماری های اعتیاد شناخته شده و معالجه از اهمیت زیادی برخوردار است. اختلال خواب در صورت لزوم ابتدا توسط داروهای کم قویتر و دارای پتانسیل اعتیاد کمتر.

اثر متقابل

اگر دیگری قرص خواب یا آرام کننده ها و همچنین درد و داروهای بیهوشی همزمان مصرف می شوند ، ممکن است اثر ناتوان کننده زوپیکلون افزایش یابد. علاوه بر این ، داروهایی برای درمان بیماری های روحی ، عضلانی تمدد اعصاب (آرامبخش عضلانی) ، برای تشنج (داروهای ضد صرع) و داروهای خاص برای آلرژی (آنتی هیستامین ها) منجر به تضعیف بیشتر سیستم عصبی مرکزی می شود. علاوه بر این ، داروهایی که مانع عملکرد آنزیم تجزیه کننده زوپیکلون (سیتوکروم P450) می شوند ، مانند داروهای ضد قارچ (به عنوان مثال کتوکونازول ، ایتراکونازول) یا برخی دیگر آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال اریترومایسین ، کلاریترومایسین) ، می تواند اثر زوپیکلون را افزایش دهد. از طرف دیگر ، داروهایی که آنزیم تجزیه کننده زوپیکلون (سیتوکروم P450) را فعال می کنند (مانند مخمر سنت جان، فنوباربیتال ، کاربامازپین یا ریفامپیسین) اثر زوپیکلون را تضعیف می کند.