مواد مخدر که به آنژیوتانسین II تکیه می کنند نقش عمده ای در افزایش دارند خون فشار و سدیم غلظت. معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند داروهای که در میان بیمارانی که از کمبود رنج می برند محبوب هستند خون فشار ناشی از عوارض جانبی کاملاً نادر آنها.
آنژیوتانسین II چیست؟
آنژیوتانسین ، که از سال 1940 شناخته می شود ، مسئول تنظیم است خون فشار و در تولید می شود کلیه و توسط آنزیمی از ریه ها به آنژیوتانسین II تبدیل می شود. وقتی داروی حاوی این ترکیب تجویز می شود ، اثر آنژیوتانسین اصلی افزایش می یابد و در نتیجه افزایش سریع فشار خون. مطالعات مختلف نشان داده اند که آنژیوتانسین II منجر به زندگی طولانی تر و کاهش بیماری در بیماران مبتلا می شود.
اقدام دارویی
آنژیوتانسین II با چندین اثر همراه است ، اما برجسته ترین آن افزایش چشمگیر است فشار خون. این منجر به بهبود جریان خون در تمام اعضای بدن می شود کلیه به عنوان یک عضو خاص "تحت تأثیر". آنژیوتانسین II بنابراین فقط اندام خاصی را تحت تأثیر قرار نمی دهد ، زیرا تأثیرات مصرف آن در بدن قابل اندازه گیری و احساس است. قشر آدرنال با انتشار قابل توجهی افزایش می یابد آلدوسترون. این به نوبه خود منجر به افزایش دفع پتاسیم یونها در توبولهای به اصطلاح کلیوی. افزایش خون حجم با جذب مجدد مورد علاقه قرار می گیرد آب، که در نتیجه منجر به افزایش می شود فشار خون. علاوه بر این ، آنژیوتانسین II مستقیماً توبول های کلیه را نیز هدف قرار می دهد و فشار خون را دوباره افزایش می دهد. در آخر ، یک هورمون خاص در قسمت خلفی غده هیپوفیز به طور مكرر ترشح می شود و نتیجه آن افزایش نهایی فشار خون است. این اثرات بر روی اندام های مختلف نیز توسط آنژیوتانسین I ایجاد می شود ، اما آنژیوتانسین II بسیار م moreثرتر عمل می کند ، به این معنی که با همان مقدار دارو می توان اثر بهتری داشت. در صورت عدم بروز عوارض جانبی ، آنژیوتانسین II نباید بر سایر اندام ها یا عملکردهای بدن تأثیر بگذارد.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
آنژیوتانسین II به صورت دارویی منحصراً برای درمان استفاده می شود فشار خون پایین. مهار کننده های ACE یک گزینه جایگزین هستند ، اما اینها بیشتر باعث عوارض جانبی می شوند ، بنابراین داروهای آنژیوتانسین II ممکن است یک گزینه موثر برای بیماران مبتلا به عوارض جانبی باشد. در یک مطالعه بزرگ که روی 2,640،20.8 بیمار انجام شد ، XNUMX٪ از داوطلبان آزمایش خواستار قطع درمان با شدند مهار کننده های ACE به دلیل عوارض جانبی ، در حالی که آنژیوتانسین II داروهای تنها در 12.2/XNUMX درصد موارد منجر به این تصمیم شد. درمان آنژیوتانسین II نباید در دوره های طولانی استفاده شود بارداری یا حتی شیردهی بعدی ، از جمله دلایل دیگر ، زیرا کودک همچنین ممکن است با دارو تماس پیدا کند. علاوه بر این ، شدید قلب نارسایی درجه IV منع مصرف است و اگر اختلال عملکرد شدید از آنژیوتانسین II برای درمان استفاده نشود کلیه (از آنجا که این اندام مسئول مستقیم آنژیوتانسین II است) یا کبد حاضر است. آنژیوتانسین II را می توان با موارد فوق ترکیب کرد مهار کننده های ACE، اما هیچ مطالعه طولانی مدت در اینجا موجود نیست.
خطرات و عوارض جانبی
آنژیوتانسین II یک ماده فعال است که به ندرت به صورت دارو باعث عوارض جانبی می شود. از جمله این موارد ، سرگیجه یا احساس گمراهی ، به همین دلیل است که اگر برای کار با ماشین آلات بعد از آن برنامه ریزی شده باشد (مانند رانندگی با ماشین) برای اولین بار نباید آماده سازی های این نوع انجام شود. علاوه بر این، کبد مقادیر ممکن است تغییر کند و پتاسیم سطح ممکن است افزایش یابد ، اگرچه این لزوماً تأثیر منفی ندارد. آنژیوتانسین II همچنین ممکن است باعث عضله و مداوم شود درد مفاصل و ناراحتی گوارشی. این می تواند به صورت آشکار شود اسهال و یا حتی یبوست، و یک احساس ملایم و مداوم از تهوع همچنین در برخی از بیماران نشان داده شده است. بثورات درخشان و مایل به قرمز در خانه نیز از جمله عوارض جانبی آنژیوتانسین II است. همه عوارض جانبی ذکر شده به ندرت اتفاق می افتد.
