سرخک (موربیل): آزمایش و تشخیص

پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه 2 - بسته به نتایج تاریخچه ، معاینهی جسمیو غیره - برای شفاف سازی تشخیص افتراقی

  • آنتی بادی در برابر سرخک ویروس * (IgG ، IgM) - IgM غالباً با بروز اگزنتم سرخک در سرم مثبت می شود و پس از آن تا 6 هفته پس از شروع قابل تشخیص است.
  • تشخیص RNA پاتوژن * (= روش NAT ؛ تکنیک های تقویت اسید نوکلئیک): سرخک ویروس PCR از طریق ادرار ، ملتحمه، سواب های جیبی دندان یا مایع مغزی نخاعی (CSF).

* تشخیص مستقیم یا غیرمستقیم پاتوژن براساس قانون حفاظت از عفونت (IfSG) با نام قابل گزارش است ، تا آنجا که شواهد نشان دهنده عفونت حاد است.

پارامترهای سرولوژیک در عفونت سرخک

بررسی اجمالی صورتهای فلکی نتایج تشخیصی آزمایشگاهی و ارزیابی آنها:

سرولوژی سرخک تشخیص ژنوم ویروس (RT-PCR) وضعیت عفونت
IgG سرخک IgM سرخک
منفی منفی منفی حساس (پذیرا)
منفی منفی مثبت عفونت حاد
منفی مثبت مثبت عفونت حاد
منفی مثبت منفی عفونت حاد ، احتمالاً یافته های غیر اختصاصی
مثبت مثبت مثبت عفونت حاد
مثبت مثبت منفی عفونت اخیر ، احتمالاً نتیجه غیر اختصاصی IgM نیز وجود دارد
مثبت منفی مثبت ضد عفونی مجدد پس از واکسیناسیون
مثبت منفی منفی عفونت / واکسیناسیون گذشته

وضعیت واکسیناسیون - بررسی عناوین واکسیناسیون

موربیل (سرخک) سرخک IgG ELISA <IU / میلی لیتر <0.15 بدون واکسیناسیون واکسیناسیون اساسی قابل تشخیص است
0.15-0.20 IU / ml محافظت از واکسیناسیون مشکوک → تقویت کننده توصیه می شود
> 0.20 IU / ml محافظت کافی از واکسیناسیون