سر گنس

معرفی

سر gneiss (شماره ICD-10 L21) اصطلاح معروف یا محاوره ای اصطلاحاً "سبوروئیک است اگزما”نوزادان تازه متولد شده. سر گنیس پوسته پوسته ای مایل به زرد است بثورات پوستی، که به طور عمده پوست سر مویی (گنیس) و مناطق مجاور پوست مانند صورت را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما همچنین در موارد شدید ستون فقرات یا قفسه سینه. پوسته پوسته بثورات پوستی (اگزما) می تواند همراه با خارش باشد.

این بیماری بخصوص به طور مکرر در نوزادان زیر 3 ماه رخ می دهد. علاوه بر این سر گنیس می تواند در دهه 4 زندگی دوباره ظاهر شود. هر فرم نیاز به درمان ندارد ، اما حدود 5٪ از مبتلایان از نوعی گنس سر که نیاز به درمان دارد رنج می برند. مردان اندکی بیشتر از زنان مبتلا می شوند. بثورات پوستی به طور معمول پیشرفت مرحله به مرحله را نشان می دهد ، که با تغییر مراحل خفیف و شدید بیماری مشخص می شود.

علل

هنوز علت وقوع گنس سر به طور کامل مشخص نشده است. شناخته شده است که تولید سبوم افزایش یافته و قارچ های پوستی در ایجاد نقش دارند ، به همین دلیل التهاب نواحی پوست آسیب دیده رخ می دهد. از آنجا که بسیاری غدد سباسه در نواحی مودار یافت می شود ، گنس سر نیز به طور عمده در سر ایجاد می شود.

اینکه آیا یک اختلال مادرزادی نقش دارد ، مورد بحث است ، اما تا به امروز ثابت نشده است. از آنجا که گنس سر در جنسیت مرد بیشتر رخ می دهد (چه در نوزادی و چه در بزرگسالی) نسبت به زن ، تأثیر جنسیت مرد هورمون (آندروژن) نیز در نظر گرفته شده است. به عنوان غلظت جنسیت مرد هورمون (آندروژن) حتی پس از تولد حتی بالاتر است ، زیرا این موارد از طریق مادر منتقل می شوند ، غبغب سر عمدتا در ماه اول زندگی رخ می دهد. به محض این که غلظت هورمون کاهش می یابد ، گنس سر معمولاً دوباره ناپدید می شود - این فرض است. بسیاری از بزرگسالان تحت تأثیر نیز گزارش می کنند که استرس و شرایط آب و هوایی نقش دارند.

نشانه ها

غالباً گنس سر ، به خصوص در نوزادان ، هیچ گونه ناراحتی ایجاد نمی کند و به نظر کودک ناراحت کننده نیست. مشخصه آن بثورات پوستی پوسته پوسته و مایل به زرد است که عمدتاً پوست سر مو را تحت تأثیر قرار می دهد و بخصوص در هفته های اول زندگی رخ می دهد. تا رسیدن یک سالگی کودک ، در اکثر موارد بدون عواقب بهبود می یابد.

بثورات معمولاً خارش ندارند. اگرچه در موارد استثنایی ممکن است خارش ایجاد شود. با این حال ، بزرگسالان مبتلا به گنس سر بیشتر از آن رنج می برند.

بثورات روغنی و چسبنده است. با گذشت زمان ، بثورات پوستی قهوه ای می شود. در بیشتر موارد ، درمان لازم نیست ، همانطور که اگزما خود به خود و بدون هیچگونه عواقبی بهبود می یابد.

با این حال ، عفونت بعدی گنس سر با قارچ یا باکتری (اغلب از طریق نقاط خراشیده شده) می تواند منجر به خارش شدید و سایر علائم التهابی مانند تب, استفراغ, اسهال. با این حال ، این نسبتاً نادر است. سایر قسمت های بدن خارج از ناحیه سر نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

در این موارد خارش و علائم التهابی مانند قرمزی و درد مکرر هستند سایر قسمت های بدن آسیب دیده می تواند چین های زیر بغل ، قفسه سینه و ناحیه ستون فقرات و به ندرت شکم. هنگام از بین بردن یا از بین بردن تقریبی پوسته ها ، ممکن است پوست کمی خونریزی کند و در هنگام بهبودی زخم ایجاد شود. بنابراین کاملاً لازم است از تراشیدن ترازو خودداری کنید.